Ludzki gatunek,
Ten co jest w stanie
Walczyć latami
O oswobodzenie.
Ludzki gatunek,
Ten co może
Nadzieję zachować
Na wieki.
Ludzki gatunek,
Ten co z wolności
Wpada prosto w niewolę,

Lecz z czasem już inną,
Najwidoczniej lepszą:
Ideologię, religię
I tym podobne.

I pięknie ci ludzie walczą
Muszę powiedzieć,
Wojownicy z nich przedni.
Niestety myśli własnej
Już ani trochę...

Dajcie zasrańcowi w końcu dojść do słowa,
Temu co po cichu się w kącie wierzga.
Dajcie, niech pokaże nam czym jest mowa,
Niech zostanie odkryta oratorska rózga.

Bo siedzi tam i nic jeszcze nie powiedział.
Kto wie? Może i wcale z niego niezły poeta,
Jak nie przemówi to będzie tam wciąż siedział,

Do końca zidiocieje.

I nawet jeśli słów treść okażę się ohydna,
to ich wolność bez wątpliwości
pozostanie piękna.
Więc lepiej by mówił, aniżeli żaden
z nas więcej, nigdy już nic
nie powiedział.