Pachniał rosą o poranku na łące. Włosy jego były zawsze w idealnym nieładzie. Jego uśmiech pobudzał do życia. Był niczym promień słońca wychylający się niepewnie spośród drzew. Oczy duże, pełne nadziei. Uśmiechały się i smutniały, pragnęły i onieśmielały. Usta miękkie niczym bawełna. Każdy pocałunek jego sprawiał, że płonęłam ogniem żywym. Jego dłonie duże i wyraziste, mówiące o przeżyciach. Uścisk pokazywał, że są one zniszczone, a jednocześnie tak zadbane. Uszy jego wrażliwe na ciepły oddech, przyspieszone tętno. Jego dotyk niczym muśnięcie wiatru. Delikatne, a zarazem tak stanowcze. Był idealny. Istniał tylko w mojej wyobraźni...

Siedziała przed komputerem, tylko na niego patrząc i paląc papierosa układała sobie w głowie, to czego nie rozumiała. Owinęła się dużym swetrem, który dostała kiedyś od swojej babci. Nadzwyczajnie go lubiła. Muzyka leciała w tle, a dym z papierosa unosił się po jej małym pokoju. O tej porze roku słuchała tylko muzyki lirycznej. Rozmyśla nie nad sensem życia, bo to byłoby zbyt banalne. Jak zawsze musiała zadręczać się mężczyznami. Ich zachowaniem, aluzjami i komplementami. Nie mogła uwierzyć, że jej życie zmieniało się z dnia na dzień, z minuty na minutę. Lubiła gwałtowne zmiany. Uwielbiała spontaniczność. Nigdy nie przemyślała swoich decyzji. Raz wychodziło jej to na dobre, innym razem gorzej.

Dziś pierwszy raz od wtedy, znów czuła jego zapach na sobie. [...]

Kap, kap, kap.. Łzy toczą się powoli po policzkach. Przyglądam się kroplom deszczu odbijającym się o moje okno. Lekko mrużę oczy, tak jak gdyby miały mnie za chwile uderzyć. Wpatruje się w jeden punkt, a łzy lecą jak szalone. Czasami po prostu zastanawiam się czy marzenia istnieją? Czy są jedynie pozytywką, którą otwierasz, a ona wydobywa z siebie to co w niej najpiękniejsze, natomiast kiedy ją zamykasz, wokół Ciebie robi się cicho?

Schodzę z parapetu i idę do kuchni. Robię sobie kawę i odpalam papierosa. Zagłębiam się we wspomnieniach. Pamiętam jakby to było dziś. Napisałam do Niego, znajdując go w Internecie. Miał na imię Łukasz, był szatynem o niebieskich oczach i przeuroczym uśmiechu. Pisaliśmy do siebie maile, przez bardzo długi [...]

Z jednej strony chciałabym żeby w końcu coś mi wyszło. Z drugiej strony jesteś zbyt blisko osób z którymi nie chcę nawet mówić sobie zwykłego cześć. Nie chcę mijać ich na ulicy, wysyłając sobie ironiczne spojrzenia i przyklejany uśmiechy. Nadal jestem do wzięcia. Lubię Cię, ale takich osób było setki w moim życiu. Jedno nie zdążyło się skończyć, zaczynało się drugie 'tak co by zapomnieć'. A ja już nie chcę 'zapominalskich facetów'. Nie chciałabym już być z kimś bo jest dla mnie miły i prawi mi komplementy, a ja zakochuje się w jego słowach. Chcę faceta, które będzie o mnie walczył. Zawzięcie. A nie który myśli co by mnie przelecieć. Zbyt wiele przeszłam w zbyt krótkim czasie. Muszę dać sobie czas. Walcz. Jeśli Ci zależy. A sam zobaczysz jakie skutki to przyniesie. Ja za dużo się nauczyłam przez wszystkich frajerów z którymi byłam. Jeśli będziesz chciał opowiem Ci o tym kiedyś i wtedy oddziele przeszłość grubą kreską i zapomnę o niej. Liczy się teraz i przyszłość. Nic poza tym...