Nie chciałam być
ale jestem w Tobie
nawet nie wiem kiedy
stało się we mnie coś

i tyle znaków zapytania
kreśli naszą przyszłość
a może trzeba mi coraz więcej
tej miłości
żeby nikt już przeze mnie nie płakał...
I Ty...

Zapominam o tych nocach
które nic nie znaczą
i o dniach płaczących samotnością
we dwoje
zapominam, wyrywam serce krwawiące
nadzieją, że jeszcze..
że nic..
Rany z twoich słów wysyłam ci białym gołębiem..
I wdycham jego zapach..
Jego zapach..

zwyciężyłem, mówisz i pamiętasz
ale to ja jestem od ciebie wolna

Myśli o tobie odkładam na półkę
jak książkę
którą znam z każdej strony
i czekam aż pożółkną kartki
i ostygnie na nich miłość
wyciosana w kamieniu

Słowa o tobie grzebię w czarnej ziemi
jak ziarno
które kiedyś komuś da radość
i czekam, aż przekroczysz próg wstydu
i odlecisz brudnymi skrzydłami
w obecną nieobecność

łatwiej mi będzie zasnąć...

Lubię kiedy na mnie patrzysz
- z przyzwyczajenia
i choć ci już nie wierzę
rodzą się we mnie dobre owoce

i choć światła coraz mniej
nie budzą się już demony

bo ta miłość łaskawą jest
otwiera dla mnie swe rzeki
zaprasza i szumi

żegluję więc w zapomnienie
nad twoją głową, wolna

więc zostań na brzegu i patrz, jak lubię

i wybacz, że do szczęścia chcę dopłynąć
sama

Między jedną miłością a drugą
nic nie iskrzy

człowiek wypalony do cna
zamkniętymi oczyma chciałby dotknąć tego
co mu jeszcze dobrego może się zdarzyć

ukradzioną śpiącemu dziecku zabawką
zatkać dziurę w czasie

byle nie sobą

i w otwartych oknach serca
zawiesić spokój

Zaprzątam sobie głowę
bałaganem w sercu

znów wycieram kurz z miłosnych półek
za często

jakbym nie miała innych grzechów

plączą się rozciągnięte moje myśli
aż się boję
że zahaczę o ciebie
jak o poręcz bez schodów

i przeczytam dzieciom na dobranoc
piękną bajkę o tobie
za wcześnie

Kusi mnie, by cię zdradzić
nonszalancko
albo nawet żałośnie

potem upiec ciasto z brzoskwiniami
jak lubisz
i rzucić w ciebie winnym słowem

rzucam więc
niech zawiśnie między nami

jak ta miłość zbyt dobrze wychowana

Rozmieszkała się we mnie nienawiść
do samej siebie
przez ciebie

zapomniałam, że życie jest piękne
I żyć można lepiej
przez ciebie

a może szczęście zrodzi się w bólach
we mnie, po tobie
nareszcie

Umościłeś posłanie w moim sercu,
tak na tymczas,

teraz parzysz mi skórę, a ja
żałuję za grzechy twoje

Ukrywam ból
w cierpkim słowie

fantazja leczy rany
wiatr wieje w różne strony
szasta myślą

przynosisz mi róże
niepotrzebne nikomu

nieprzespaną nocą
niezmiennie ciebie kocham
i nie wiem za co