niech będą chwaleni
ci, którzy liczą zęby świata rozgrzanym językiem
ci, których ręce sięgają dziesięć tysięcy kilometrów dalej niż przeciętnie
ci, których nogi niosą na nieodkryte lądy
ci, których kolana krwawią od upadków ze słodkich rowerów dzieciństwa
ci, których biodra płoną od wyzwalającego tańca
ci, których głowy wypełnione są międzygwiezdnym pyłem, niewidocznym dla oczu, widocznym dla umysłu
ci, których usta piją nektar wiedzy, dzikość słów, rządzę poznania
ci, których oczy orbitują w ekstazie
ci, których mózgi są kolorowymi mozaikami
ci, których ciała zdobią nowoczesne meandry i nie są tylko pustymi naczyniami
ci, których włosy lśnią anielskim światłem i iskrzą się w słońcu
ci, których palce przesuwają się bezbłędnie po klawiaturze doświadczeń
ci, których serca są utkane z tętniącego, nieregularnego rytmu
bądźcie chwaleni albowiem wy naprawdę żyjecie
