Wszystko ma swój koniec.

Była nadzieja, nie ma już.
Były marzenia, nie ma już.
Były pragnienia, już ich nie ma.
Nie ma nic.

Wszystko jest nierealne.
Wszystko niemożliwe.
Nie ma nic.

Czy istnieję?

Śnieżko która śnisz, czy się obudzisz bez pocałunku księcia?
Kopciuszku który nie miał wstępu na bal, czy do końca życia będziesz już tylko sprzątać?
Roszpunko czy będziesz wiecznie czekasz w wieży?

Jesteś?
Nie ma mnie.

Jesteś?
Bywam.

Dla kogo?
Nie dla Ciebie.

Dlaczego?
Dlaczego pytasz?

Pytam czego mi brakuje dla Ciebie
Byś bywał dla mnie.

Nie bywam. Nie dla Ciebie.

Milcz
Skończ
Nie Ty jedyny burzą
Nie Ty jedyna błyskawicą
Po burzy jest cisza
Ta cisza to ja

Jestem. Jestem. Jestem, wciąż jestem.

Po zmroku
Letni wiatr
O dreszcze przyprawia
Tam gdzie światło
Tam Twój ratunek
Lecz nie widzisz, że tu życie też toczy się

Idź, idź, idź, jeśli chcesz. Idź, do świateł niech Cię uchronią.

Jestem. Jestem, wciąż jestem.

Wszystko co było,
Wszystko co miało być,
Wszystko co jest - nie ma.
Nie ma nic, czy to wszystko na dziś?
Nie ma nic - to już wszystko.
Nie ma nic, możesz powiedzieć "dobranoc" i iść spać.
Nic się nie przyśni, bo nie ma nic.
To już wszystko.
Nie ma nic i nic nie będzie.

Jak żyć gdy przeszywa mnie lęk w pół i nie potrafię ruszyć z miejsca się gdyż mogłabym rozprutą się stać i nie istnieć już.

Warto przestać walczyć o to co nigdy i tak nie wygramy, gdyż goniąc za tym samym ranimy wciąż te same rany... przeżywamy to samo tysiące razy...

homeopatycznie wdycham lęk
przez serce
aż hermetycznie zaklejam rany
które nie goją się

Nie rań mnie
gdy już nie czuję
Nie rań mnie
gdy już nie mam nic
nie rań mnie
tylko dlatego bo chcesz, bo możesz

Zginał lęk
Znikłam i ja
Jestem sama
Lecz nadzieje mam
Gdy zgaśnie światło
Na nowo rozpalę je ja

Tylko strach nas ogranicza . To głównie on tworzy nasze bariery.

Throughout my life my dreams, my feelings, my values, have been crushed and torn. I felt like everyone was tearing me apart. I wanted to run. Run, run, and run...away from myself and from this reality that they created. This is what they call life. But, I yearn so deeply for a life, a fantasy that I see always when I close my eyes. My hearts screams to be heard, to be seen, I want to show the life I hold inside of me. The beauty and the essence of life that I hold deep within me. No matter how long I will have to be lost, falling, with no one [...]

Życie krótkie, zbyt krótkie, by tkwić w złym miejscu. Rusz się!

Dotknij nieba
Ono tak blisko już
Jeśli byś tylko otworzył te oczy
Które skrywają wszystko
Zobaczyłbyś że do celu
Już nie wiele Ci brak

Uwierz wreszcie
W ten głos serca
Dobrze wiesz że ma rację
Choć próbujesz zagłuszać go
Spróbuj ten pierwszy raz
Zmienić bieg i iść pod prąd

Odnajdź swojego życia sens
Niech ten lęk
Co w sercu kwitnie od lat
Wreszcie zniknie
Po prostu żyj, biegnij szybciej
Bo sens twojego istnienia
To nie byś w miejscu stał

Moim odwiecznym problemem jest że cenię swoje wartości ponad wszystko. Można mnie zasadzić w skałach, mogę tam nawet rosnąć...ale nigdy nie zakwitnę. Szukam miejsca choć w przybliżeniu zgodnego z moimi wartościami, szukam miejsca którego mogłabym nazwać domem. W skałach wysycham, więdnę, chcę żeby ktoś mnie w tym zrozumiał. Lecz co jeśli raj, jest trudny, prawie nie osiągalny dla mnie? Co jeśli wszyscy są przeciwko mnie, przeciwko wszystkiego co jest dla mnie tak ważne i bezcenne? Co jeśli czuję w sercu miejsce gdzie, choć burzę, i wiatry, wiem że rozkwitłabym po raz pierwszy? Czy to złe?