Akurat dochodziliśmy do naszej skrytki.
Miejsca, w którym od lat się spotykamy i w którym zaczęło się nasze życie takie, a nie inne. Gdzie wychowywaliśmy się bez rodziców i niczyjej pomocy. Gdzie pierwszy raz piliśmy ukradziony alkohol od starych i paliliśmy dostane od starszych kolegów papierosy. Gdzie rozwijaliśmy nasze zdolności artystyczne malując w środku na ścianach graffiti. Gdzie pierwszy raz się całowaliśmy. Było ciekawie...
To miejsce to stara, ale jeszcze w miarę solidna altanka na małej działce za laskiem niedaleko naszego osiedla. Kiedy mieliśmy ok. 10 lat przychodziliśmy tu ze starszym gościem. Pomagaliśmy mu podlewać kwiaty, malować płot czy kosić trawę. Robiliśmy co tylko umieliśmy. Gościu był fajny. Gdy mu pomagaliśmy opowiadał nam świetne historyjki. Parę lat temu zmarł. Nie [...]

Skąd ona się tu wzięła?! Nigdy wcześniej jej nie widziałem. Może jest nowa? Niee, widać, że te dwie to jakby jej najlepsze koleżanki...
- Misza... Misza... O co chodziło rano, tam przy oknie? - Kończyliśmy już lekcje i powoli szliśmy we trzech do naszej skrytki... Patarz zawsze wszystko chciał wiedzieć.
- Eee... nieważne. - Nie miałem ochoty o tym gadać.
- No, ale coś musiało być ważnego, przecież wiem, nie wprowadzisz mnie w błąd!
- No nie widziałeś?! Ty to na serio ślepy jesteś! Chodzi o tą laskę, czekaj, ona chyba do 2c chodzi. Jak jej tam jest? Hmm... aaa, no tak, Zuza. Ale te dwie laski co chodzą za nią wszędzie to jakoś inaczej do niej mówią, yyy... a [...]

Z zamyślenia wybili mnie moi niezawodni w każdej sytuacji kumple:
- Ej! Misza! Co z Tobą?! Czemu masz gębę otwartą? Weź się ogarnij ziomuś, bo coś z Tobą nie tak. - Dlaczego Patarz akurat teraz musiał się odezwać! Byłem jakby nie patrzeć wniebowzięty, a on mnie na ziemię sprowadza w sekundę! To się mija z prawami fizyki!
- Zatkaj się głąbie! Nie wiesz, że jak on ma gębę otwartą to naprawdę to musi być coś ważnego! - No, przynajmniej Szaran mnie bronił. Na kogoś można jeszcze liczyć... ale chwila, czy oni mówili coś o otwartej gębie?!
I nagle jakby wszystko wróciło do normy. Byłem zdumiony, nie tylko tym, co przed chwilą zobaczyłem, a raczej kogo, ale też przez to, że rzeczywiście miałem otwartą gębę. Nie minęła minuta zanim wróciłem do rzeczywistości i widziałem już tylko chwilowo "moją boginię" wchodzącą po schodach na piętro.

[ Przepraszam, za tą "gębę", ale według mnie brzmi to tak jak na młodzież XXI wieku przystało. Główny bohater to Misza. Jego dwaj koledzy to Szaran i Patarz. To są właściwie przezwiska. Reszta, w późniejszych częściach ]

Widziałem wszystko jakby w spowolnieniu.
Szła wyprostowana, pewna siebie, lekko kręcąc tymi swoimi biodrami. Jej długie brązowe włosy spokojnie kołysały się jakby w takt kroków. Jej oczy były takie czarujące. Świdrowały wszystko na co patrzyła. Jej usta lekko się uśmiechały. Ubrana była w czarne wąskie spodnie i koszulę w kratę. Na szyi spoczywał srebrny wisiorek z serduszkiem.
Chciałem, aby w swym sercu miała tylko mnie...
Pewnie wracała ze sklepiku szkolnego, bo akurat chowała drobne pieniądze do kieszeni spodni.
Dopiero po chwili zauważyłem, że nie była sama ...
Szła z dwiema koleżankami. Kiedy coś do niej mówiły zachęcająco mrużyła oczy. Wyglądała naprawdę atrakcyjnie.
Moja bogini - myślałem - moja... i tylko moja.
Moje serce działało w tym momencie na najwyższych obrotach. Chciałem do niej podbiec i wziąć w ramiona, ale nie mogłem. Nie potrafiłem się poruszyć. Byłem jakby zaczarowany.