Tęsknię za latem
Zapachem trawy, ciepłem
Lato to radość

Ja to ty, tylko inaczej
Nie potrafię lepiej do ciebie dotrzeć
Chociaż bardzo bym chciała

Może przyjdzie czas, że
Odnajdę siebie w tobie
Wtedy osiągnę równowagę

Tęsknię nieustannie
Wciąż szukam drogi do ciebie
Najważniejsze, że jesteśmy blisko

Nierealni, anonimowi, niewidzialni
Milczący, nieustannie klikający
Niezależni, nietykalni, nieosiągalni

Pozostawią niezaspokojone tęsknoty
Terabajty zapisów na dyskach
Plastikiem pokryte pogorzelisko

Gwiazdka rozbłysła
Szczególny czas nastaje
Święto Radości

A w naszych sercach
Ciepło, Dobro i Miłość
Teraz niech gości

Biel kryje wszystko
Mroźne diamenty błyszczą
Niebo puch sypie

Noce bezsenne
Myśli niesfornych pełne
Świt sen przyniesie

Jest taka miłość
Ofiarująca nieustannie
Niosąca radość bezgraniczną
Jedyna, niezaprzeczalna
Nie oczekująca
Pogodna, uważna, zapatrzona
Trwająca niezależnie od zdarzeń
Miłość całkowicie spełniona

Mojemu Synowi
nieustająco ❤️

Ja i Ty dwa sny
Senne marzenia
Pełne spełnienia

Ty i Ja światy dwa
Bez sprzeczności
Pełne dobra i miłości

Czas nieubłagany, czas kochany
W nim tyle zdarzeń, radości, miłości
Nieprzewidzianych zwrotów, smutków
Nieodłączny towarzysz, który każe pamiętać
Że wczoraj się nie powtórzy,
a jutro może nie nadejść
Wierny przyjaciel, bo póki on jest, ja jestem
Popycha, ściga się, wyprzedza,
wszystko w dobrej wierze
Chce, żeby traktować go poważnie,
z należytym szacunkiem
Każe pamiętać, że nadejdzie moment,
kiedy będzie musiał się zatrzymać.

Kiedy innych trzymano za ręce
Mnie nikt nie prowadził
Gdy innych tulono w ramionach
Spowijał mnie chłód samotności

Mrok bywał nie do zniesienia

Wiem jednak, jak wiele otrzymałam
Podnosiłam się zawsze, silniejsza
Odnajdywałam właściwe drogi
Ponad wszystkim dostrzegałam dobro

Potrafiłam, chciałam, mogłam

Bo Ty zawsze jesteś przy mnie
Najskuteczniejszym Obrońcą
Najmądrzejszym Nauczycielem
Przyjacielem, Ojcem, Matką

Miłość otula, przepełnia, otacza
Nigdy nie dusi, tłamsi, nie osacza
W miłości można zanurzyć się po brzegi
Unosić się, dryfować, nigdy nie zatonąć
Dlatego trwa i trwa, gdyż pojawia się wtedy
Żeby nie tracić mocy i pięknej energii
Wtedy, kiedy to wszystko staje się możliwe

wiatrem i chłodem
kolorem złota, miedzi
jesień nas raczy

płomień w kominku
długie, ciche wieczory
kot sennie mruczy

Gdyby smutek można było zakopać pod ziemię
Żal nie zamieszkiwałby duszy i serca
A one nie były tak wierne i stałe

Chmury nie spowijałyby myśli rozedrganych
Krople deszczu nie rozbijały z hukiem o pamięć

Gdyby wiedząc tak wiele, czas można byłoby cofać
Z okruchów uczuć, tęsknot, pragnień
Utkać dobroć, czułość i miłość

Smutek byłby wtedy jeszcze większy
Może jednak łatwiejszy do zniesienia

Czekam i wyglądam
Dni wolno mijają
Liście już opadły
Pustką stoją gaje

Wyglądam i czekam
Nasłuchuję kroków
Cisza jest wokoło
I tonie w półmroku

Serce się wyrywa [...]

"Błądząc szukałem miejsca pierwotnego, gdzie
nigdy nie stanęła obuta stopa mieszkańca ziemskiego.
Dotarłem tam w końcu, tak mi się zdawało
i siedząc na piasku ujrzałem stopę małą."

Pamiętając o Marku