Nie jestem miłośnikiem SF. Jedyna przeczytana przeze mnie książka o tej tematyce, to "Solaris" Stanisława Lema. Sięgnęłam po latach do tej lektury, zachęcona recenzją Radka. Odkryłam tę książkę dopiero teraz.

Mając w pamięci najznakomitsze ekranizacje z tego gatunku, z których jako kinoman nie zrezygnowałam, stwierdzam, że "Solaris" przewyższa fabułą, przekazem oraz nowatorskością i oryginalnością wszystkie współczesne ekranizacje. Należy pamiętać, że książka powstała na przełomie lat 50 i 60 ubiegłego wieku. Lem w swojej opowieści przewidział rzeczy, które zaistniały dzięki technice dopiero pod koniec dwudziestego wieku. Tak też jest prekursorem wizji równoczesnego połączenia z obrazem i fonią w czasie rzeczywistym, o jakich w tamtych latach nikt nawet nie myślał. Moim zdaniem był pierwszym wizjonerem zdalnego połączenia komórkowego, z możliwością komunikowania się [...]

W moich oczach jest miłość do Ciebie,
dłonie moje są pełne czułości...
Moje serce nie musi,
oczom i dłoniom zazdrościć...