Odejdę, obiecuję. Ale chcę, by ktoś powiedział mi najpierw po co żyłam, jaki był sens tego całego teatrzyku, który i tak dobiega końca.

Poczucie winy.. W tym momencie każdy mówi tylko o Twoim wybryku, mimo, że nikt nie wie, że zrobiłeś to Ty!

Czarna mgła, postać za moimi plecami. Blade dłonie starają się mnie wepchnąć w kompletną nicość. Uparcie żyję jednak nadzieją, że kiedy zjawi się ON zniknie cierpienie. I wtedy będę mogła żyć, jak kiedyś. Szczęśliwa, uśmiechnięta, roześmiana. Teraz nie ma niczego. Jestem ja, czarna mgła i blade dłonie, które pragną mojego cierpienia.