Stała w ogrodzie
Mała i krępa
Pięknych, pachnących
Kwiatów kępa

Płatki zlociste
Czerwone, białe
Łodyżki zielone
Listki dość małe

Środki żółte
Pełne nektaru
Domem dla trutni
A trutni tu paru

Przylatują ciągle
Do kwiecistego baru
By napić się troszkę
Żółtego nektaru

Pijalnią dla duszy
Ta mała i krępa
Pięknych, pachnących
Kwiatów kępa.

Ze stron dalekich przybył
Twarz miał bladą
Włos lekko siwy

Ramieniem drzwi stare uchylił
Wiatr lekko zawiał
Wieści rozpylił

Gitarę wyciągnął i zagrał
Melodię piękną
Wprost z serca głębi

Ręce jego leciutko drżały
Bo grał melodię
Dla serc ocalałych

Przyszła z nienacka
Trzaskając drzwiami
Usiadła wygodnie
W fotelu nieznanym

Rozbiła szklanki
Rozdzieliła strony
Rozdziału książki
Który był sklejony

Podarła listy
Wytarła ramy
Tych zdjęć zakurzonych
Wiszących na ścianach

Zgasiła płomień
Świec ocalałych
I tak bez słowa
Trzasnęła drzwiami..