Każdego wieczora leżę w łóżku, myśląc o bezsensownych rzeczach i zdaję sobie z tego sprawę, ale mój umysł jest zbyt ograniczony, aby chociaż na chwile odciąć się od tego bezsensownego jazgotu mych uciśniętych myśli.

Nigdy nie marzyłam o pięknej sukni, o księciu i ogromnej karocy.
Ale jeśli takowa podjechała pod mój dom, wsiadła bym bez zastanowienia.
Potem bym się zamartwiała tym że zostawiłam wszystko co mi najdroższe.
Zdecydowałabym się na powrót.
Uciekłabym z pałacu, biegłabym przez krzewy które raniłyby mi stopy. Przez rzeki lodowate. Przez bagna które czekałyby by mnie pochłonąć.
Aż wreszcie dotarła bym do domu.
I wróciła do mojego życia z bliskimi. Była bym szczęśliwa. Z tym co najważniejsze...

Temu nie marzę o życiu jak w bajce. Mam to co najważniejsze.

Pod natłokiem myśli nie dostrzegamy tego co naprawdę ważne.
Nie dostrzegając, utrudniamy sobie zdobycie szczęścia.
Nie zdobywając szczęścia, jesteśmy pod natłokiem myśli.

______________________________________

Kolejny przykład błędnego koła życia.