Każdy krok po przekroczeniu granicy, którą przekroczyć można tylko w jedną stronę, bywa niemym wołaniem o uwagę. Czasami człowiek potrzebuje żeby ktoś zakończył sprawę za niego, a przejście przez punkt krytyczny jest ostatnim na co zdobędzie się resztką sił.

Są dni, kiedy człowiek chce być przyłapany na przekraczaniu granic, bo nie ma już siły udawać, że one nie istnieją.

Kiedy człowiek musi podjąć decyzję natychmiast, wtedy zdarza się, że kodeks moralny jest ostatnim czym chciałby się kierować.

Nie otwierała drzwi na oścież, nigdy też jednak nie zamykała ich na klucz, a temu kto wiedział pozostawiała swobodną możliwość wyboru... mógł je minąć, bez konsekwencji, a jednak zdarzało mu się zaglądać do środka, aż pewnego dnia, sam z własnej woli przekroczył próg i zamknął je od wewnątrz.

Nie zazdroszczę, nigdy nie wiem jak kręta była droga tych ludzi do miejsca, w którym się znaleźli... ale wiem jak wyboista była moja, to mi wystarcza, żeby wiedzieć, że często nie ma czego zazdrościć.

Są mury, których przebić się nie da, a każda kolejna podjęta próba powoduje tylko większy bałagan po naszej stronie.

Są granice, które można przekroczyć tylko w jedną stronę. Po tym kroku już nigdy, nic, nie będzie takie jak wcześniej.

Żeby przewidzieć konsekwencje, nie trzeba znać człowieka, często wystarczy znać sytuację.

Przychodzą noce kiedy chciałoby się tak po prostu już nigdy, nic więcej nie czuć.

Nie skarżyła się, bo ostatnie na co miała ochotę to słuchanie tego użalania się nad nią i doświadczanie wspólczucia, wobec czegoś, na co zdecydowała się z pełną świadomością wszystkich konsekwencji.

Dużo łatwiej iść pod prąd widząc, jak z prądem podąża wszystko to co znienawidzone.

Świat, w którym ludzka bezinteresowność potrafi, częściej niż to sobie wyobrażamy, wzbudzić agresję, prędzej czy później zasłuży na całkowitą destrukcję.

Żadnych słów i gestów... a powietrze między nimi tak bardzo naelektryzowane, że jedna malutka iskra wywołałaby wybuch niszczący nie jeden świat. Żadnych słów i gestów... a spojrzenie w oczy mogło przewrócić życie tak wielu osób do góry nogami. Żadnych fałszywych ruchów... bo krok choćby najmniejszy, we wspólnym kierunku, byłby już tym za daleko. Stagnacja... i tylko wyobraźnia pozwala domyślić się co by nastąpiło gdyby przemknął przed nimi choć cień przyzwolenia, cień przyzwolenia od świata.