twarz przystroiła uśmiechem
kwiecistą suknię ubrała
ostatni łyk kawy
kolejny dzień rozpoczęła

nikt sie nie spodziewał

pod woalką ze słoneczników
pokiereszowaną duszę ukryła

bladoczerwony lęk pulsuje
szarym chodnikiem
między ludzimi

bezpieczne schronienie
gdzieś na odosobnieniu
z dala od gwaru

tam gdzie myśli swobodnie płyną
fontana milczenia tryska słowami

zagubiony w jesiennym tłumie
oczekiwał zmiany światła
gasnacy blask oczu
drżące dłonie
tylko tyle zostało
człowiekowi z ulicy

rozklekotany wózek dzieciecy
dla niego pełen skarbów
dla przechodnia pełen śmieci
[...]

parę unoszącą się z filiżanki
we włosy zaplątał wiatr

uśmiech zostawił
jesienny kwiat

zamruczał kot

poranki za zasłoną mgieł
snują się leniwie

deszcz wystukuje rytm
dla wirujących liści

kolorowy oddech jesieni
nim zbutwieje świat

słoń na szczęście
na złotej uwięzi

czy napewno
dobry los przyniesie

*

zerwana koniczyna
cztery liscie miała

zwiędła biedaczka
nim szczescie przyszło

*

w prezecie podkowę dostałam
wraz z drzwiami upadła

czy to na szczęście
złe licho przygniotło

*

z rozpieszczonych słońcem kwiatów
pszczoła nektar zbiera
szepcze wiatr w konarach drzew

jesień się zbliża

szlocha niebo

słonecznej beztroski brakuje
mruczy kot pod jaśminem

Czy jesteś gotowa, aby słuchać
o życiu miasta. Pozwolić ponieść się
pulsującym rytmom ulicy.

Wiatr rozgoni niepokoje. W mieście
tysiaca twarzy, tylko serce tłucze się
w klatce.

Spójrz jak pięknie mienią się
światła, odbite w oczach
przechodniów. Dziś, są tu i teraz, [...]

gdy miłość się zgubi
poszukaj jej w spojrzeniach
w słowach splecionych w warkocze
w bezpiecznym miejscu
cichym i spokojnym

wśród kolorowych gwiazd ziemi

tam przechadza się miłość

kolejne lato tak pięknie kwitnie
burza piorunami ciska
tęsknie do ciebie

myśli tłuką się po głowie
warczą jak bezpańskie psy
serce na rozdrożu

łąką zarosły ścieżki
nie odszukamy się

oczy ślepe uszy głuche
próżno pisać wiersze
kiedy świat na krawędzi

A

iść przez życie nie marnujac chwili
zarzucając niepotrzebne myśli
zachwycać się kwiatem i jego kolorem
w źdźbłach trawy szczęście wypatrywać

ech - jakbym chciała

w tych dziwnych czasach wierszem
słowa kiścimi układać
ubrać wróblom buty
by boso po śniegu nie skałały [...]

miłość jak guma do żucia
na granicy wytrzymałości
wyzuta ze smaku
zatorem w żyłach rzeczywistości

Choć twoje usta wciąż milczą
Przestało mi to zawadzać

Nauczyłam się kochać twoją ciszę
I jest mi nawet z nią wygodnie

Jak w ulubionym ciepłym swetrze

Otulam swoje udreczone ramiona

Dziękuję ci za nią
Za tą ciszę
Która niesie ze sobą wytchnienie
I nadzieje na kolejne dni
Może troche sprane i zszarzałe
Ale za to moje własne

Łagodnym westchnieniem listopad
Przysiadł drzewom na kolanach

nieświadome pocałunki
na skrzydłach obojczyków
koło ratunkowe
*
nieodpowiedzialne słowo na ustach
rozprasza skupione myśli
jesienna zaduma
*
światło latarni rozprasza mrok
w momencie gdy dotknie chodnika
jest już wspomnieniem
*
dwa serca biją w jednym ciele
mówimy głośne NIE
dla ustawy antyaborcyjnej
żadnej wiecej śmierci
*
szelest obietnicy związał ręce
otula cieniem nasze ciała
ciche dni

gdy wrzesień przestanie
wylewać swoje żale
kiedy wybrzmi ostatni dźwięk
i zostanie napisane ostatnie słowo

dam dniowi trochę czułości

gdy chłodniejsze poranki
namalują hortensji rumieńce

Nim zmierzch nad światem zawiśnie
zjem kolacje z Bogiem
by później nie zrzucać na niego winy
gdy sen nie przyjdzie

Nim ranek nastanie
zjem śniadanie z aniołem stróżem
byśmy mieli siłę wkroczyć w nowy dzień
*
Nieśmiało zza chmur wygląda słonko
rosą na kwiatach skrzy się poranek [...]

wypadam z twoich objęć
na dworze coraz chłodniej

niebo ubrane w szary sweter chmur
zbliża do jesieni

ktoś powiedział nie martw się
zawsze jest jakieś jutro