iść przez życie nie marnujac chwili
zarzucając niepotrzebne myśli
zachwycać się kwiatem i jego kolorem
w źdźbłach trawy szczęście wypatrywać

ech - jakbym chciała

w tych dziwnych czasach wierszem
słowa kiścimi układać
ubrać wróblom buty
by boso po śniegu nie skałały [...]

miłość jak guma do żucia
na granicy wytrzymałości
wyzuta ze smaku
zatorem w żyłach rzeczywistości

Choć twoje usta wciąż milczą
Przestało mi to zawadzać

Nauczyłam się kochać twoją ciszę
I jest mi nawet z nią wygodnie

Jak w ulubionym ciepłym swetrze

Otulam swoje udreczone ramiona

Dziękuję ci za nią
Za tą ciszę
Która niesie ze sobą wytchnienie
I nadzieje na kolejne dni
Może troche sprane i zszarzałe
Ale za to moje własne

Łagodnym westchnieniem listopad
Przysiadł drzewom na kolanach

nieświadome pocałunki
na skrzydłach obojczyków
koło ratunkowe
*
nieodpowiedzialne słowo na ustach
rozprasza skupione myśli
jesienna zaduma
*
światło latarni rozprasza mrok
w momencie gdy dotknie chodnika
jest już wspomnieniem
*
dwa serca biją w jednym ciele
mówimy głośne NIE
dla ustawy antyaborcyjnej
żadnej wiecej śmierci
*
szelest obietnicy związał ręce
otula cieniem nasze ciała
ciche dni

gdy wrzesień przestanie
wylewać swoje żale
kiedy wybrzmi ostatni dźwięk
i zostanie napisane ostatnie słowo

dam dniowi trochę czułości

gdy chłodniejsze poranki
namalują hortensji rumieńce

Nim zmierzch nad światem zawiśnie
zjem kolacje z Bogiem
by później nie zrzucać na niego winy
gdy sen nie przyjdzie

Nim ranek nastanie
zjem śniadanie z aniołem stróżem
byśmy mieli siłę wkroczyć w nowy dzień
*
Nieśmiało zza chmur wygląda słonko
rosą na kwiatach skrzy się poranek [...]

wypadam z twoich objęć
na dworze coraz chłodniej

niebo ubrane w szary sweter chmur
zbliża do jesieni

ktoś powiedział nie martw się
zawsze jest jakieś jutro

to nie jest dobry moment
by skakać do chmur

kolejnej bezimiennej chwili
nadając znaczenia

gdzieś pośród niczego
deszcz obmywa serce

w oczach umiera niebo

w miejscach niezamieszkanych
słów niepowiedzianych
w uścisku dłoni

zawarty był cały sens

istnienia

po którym nie zostało

juz nic

Historie lubią być
głośno opowiadane

W słowa ubrane
tańczą piruety

Na jezyku opowiadajacego
lub pod piórem poety

W milczącej ciszy
schną i umierają

W mrocznych zakamarkach
kłębowiska myśli

Tkają misterną pajęczynę

bezsenności

w milczeniu ukryję miłość
dam schronienie słowom
z myśli utkam gobelin

pozbieram kamienie z drogi

potem rzucę się w otchłań
twoich ramion

przepłynę meandrami żył
do serca

zostanę

tatuażem zdobiacym dusze

Bog zapłać
za wszystkie spokojne chwile
w których odnajdywałam
ciepło twoich dłoni

leniwie przestawiałam
wskazówki czasu

upychając jutro
w szczeliny ciszy

wystawiona na pokuszenie

na parapecie kwieciście
a dookoła naszych serc zima

rzuconych na wiatr kilka slow
poniesie wiatr

do adresata

Chociaż nie sięgnęłam gwiazd
wspięłam się na góry
swoich możliwości

mamo

Budujemy mosty dla naszych
marzeń, by swobodnie chodzić.

W codzienności

Z nadzieją, że jutro bedzie
nasze, pielęgnujemy emocje.

Po dzień, po noc

Dajemy wiarę słowom [...]