Historie lubią być
głośno opowiadane

W słowa ubrane
tańczą piruety

Na jezyku opowiadajacego
lub pod piórem poety

W milczącej ciszy
schną i umierają

W mrocznych zakamarkach
kłębowiska myśli

Tkają misterną pajęczynę

bezsenności

w milczeniu ukryję miłość
dam schronienie słowom
z myśli utkam gobelin

pozbieram kamienie z drogi

potem rzucę się w otchłań
twoich ramion

przepłynę meandrami żył
do serca

zostanę

tatuażem zdobiacym dusze

Bog zapłać
za wszystkie spokojne chwile
w których odnajdywałam
ciepło twoich dłoni

leniwie przestawiałam
wskazówki czasu

upychając jutro
w szczeliny ciszy

wystawiona na pokuszenie

na parapecie kwieciście
a dookoła naszych serc zima

rzuconych na wiatr kilka slow
poniesie wiatr

do adresata