motylek96

uczepiłam się imienia
mojej babci. Rozalia
bez niego chodziłabym
ślepa. tak mi się wydaje

to jak skok w głąb
kobiecej duszy. Rozalia

szukam drżącej ludzkiej reki

niekonsekwentnie powstrzymując
łzy. Rozalia

nie słuchałam gdy raczyła
mnie opowieściami
lekceważąc mądrość oczu
wypranych z koloru

składam wspomnienia
na kawałki

Wielcy poeci piszą niebanalne
wiersze. Udomawiają słowa
łagodząc ostre krawędzie.

Nadeszła wiosna. Dla niej
warto było przetrwać zimę.

Wielcy poeci docierają do miejsc
w których rozum drętwieje. Oparami
emocji wypełniają każdy wers.

Słońce złotem rozsypalo się
na drodze. Na szczęście.

Wielcy poeci na grzędzie siedząc
ocieplają wizerunek świata. Znikają
w eksplozji cichego dźwięku.

Dzisiaj będzie inaczej. Zdaje się
krzyczeć poeta mniejszy.

Otworz okno na świat, nie wychodź
z domu. Świat nie odczuje braku
twoich kroków

Zamarznięte mdleją gesty,
na odległość metra.

Planeta wolniej odmierza czas
wirusem oddycha.

Przypomniał sobie Bóg
że człowiek próżny bywa

W pośpiechu stała się cisza

*koniec i początek