motylek96

słowa tlą się
nad urwiskiem
wiatr rozdmucha
na cztery strony świata
porzucone uczucia

bezsenności skamle u drzwi
zabrakło nas o włos
poranek w twarz puka

trzeba rozpocząć dzień

w odbiciu szyb

zanim zgubi się oddech

Kiedy nie ma odwrotu, dna
od którego można się odbić,
za człowiekiem ciągnie się
szary obłok dymu po spalonych
mostach
Właściwie pozostaje tylko jedno,
Wskoczyć na głęboką wodę,
by poznać sekrety zagubionej
beztroski, okruchy nadziei.

Choć nieraz brakuje słów.

Codzienności

Kwiat kaktusa kwitnie dobę.
Najpiekniej

bezradność rozkłada ręce
gdy miłość przybija
do krzyża

grzechem oddycha

anioł dał nadzieję
krwawi na trawie
złamane skrzydło
*
pod skrzydłami anioła
plote pacierze
modlitwa grudą w gardle
*
popijam kawe z kotem
z braku lepszego towarzystwa
potykam się o wąsy
*
świtem łapie motyle
odbite w kałurzy
architekt słowa

gdzie byłeś, gdy byłam samotna
pośród rozdartych dni. skuta
przenikliwym chłodem.

tak długo czekałam na spokój,
w burzy. zobaczyłam
zasępioną twarz Jezusa.

pozwoliłeś bym wpadła w wir
poszarpanych nocy.

składam ręce, lecz nie do modlitwy.
obok przechodzą dusze, szukają
zbawienia.

wypuszczam powietrze, próbuje
utrzymać się na powierzchni.
otwieram oczy, ośmielam się
patrzeć w niebo.

znalazłam drzewo
bez ptaka
śpiewam solo