AKT II

Środa wieczór, piękna pogoda
W powietrzu wisi czysta swoboda
Siedząc razem w czterech ścianach
Wspominamy nas w poprzednich stanach
Nie zważywszy na słów intencje
Gaworzymy dalej - mamy taką tendencje
Patrząc Ci w oczy, czuję niepokój
Em ! Proszę ! Nie prowokuj !
Twój uśmiech, jakże promienisty
Czy to początek, ten uroczysty?
Nie myśląc chwilę nad konsekwencjami
Podchodzę bliżej by objąć ramionami
Twe zgrabne ciało, niczym bogini
Wzbudza we mnie żądze, metodami prostymi
Całując namiętnie Twe słodkie usta
Wypełniam lukę, dość długo była pusta
Zatapiając swe serca w chwilach rozkoszy
Spełniamy się, póki dzień nas nie wypłoszy
Leżąc niczym para stałych kochanków
Zapomniawszy o troskach - choćby długach w banku
Przytuleni, rozmyślamy co się wydarzyło
Czy to sen? Czy to naprawdę było?
Znajomość nasza jest niewielka
Wiem o Tobie tyle - jesteś piękna !

AKT I
Środa, jakże dzień wspaniały
Ubrałem skarpetki co się dziś wyprały
Poranna kawa zdała swój egzamin
A ja, niczym tajfun poleciałem za nim
Za kim? Pewnie zadajesz to pytanie
Nie odpowiem, lece na śniadanie
Biegnąc wpadłem na plan dumnie
A może tak Em przenocuje u mnie?

Kobieto idealna ! Nie musimy nawet rozmawiać. Leżąc w milczeniu mam wrażenie jakbym doskonale Cię rozumiał