Wyleczyć? Ja nie wiem, co to znaczy. Wiem natomiast jak coś zamieść pod dywan. A potem, przy cholernie dużej dawce szczęścia, uda się zapomnieć co tam jest. I najważniejsze- nie zajrzeć tam nigdy.

A kiedy to się skończy,
Kiedy już odejdę
Nikt nie zauważy.
Zagłuszy płacz piorun
Deszcz zakryje łzy

A kiedy to się skończy,
Kiedy umrę?
Diabeł zamknie mnie
w małym plastikowym
pudełeczku

A kiedy to się skończy?
Kiedy zamknę oczy.
Krew już nie napłynie,
Serce pęknie
z zimna

A wtedy diabeł
potrząśnie pudełeczkiem
by usłyszeć szeptaną
modlitwę

Zaśmieje się cicho
z samobójczej pułapki
i ucałuje mnie
na dobranoc

Za dużo ciszy
wewnątrz
Tam, gdzie mieszka bezsilność
z rozpaczą

Za dużo szumu
na zewnątrz
Tam, gdzie wściekłość łączy się
z zajadłością

Smutek ścian i pluszowego
misia
Nadzieja zaparowanych szyb
tęsknym oddechem zrobiona

I piękne szczęście zbudowane
chwilą
I wielkie piekło stworzone
na potem

I taka cisza
i udany aktor
Serce?
Spękane kontrastem uczuć