Wiersze — Moonsee

jesienią wszystko nabiera kolorów
roztańczone liście klonowe i dębowe
warzywne stragany z wyszczerzonymi dyniami
policzki po długim spacerze a czasem w gorączce
rozświetlone nagrobki na pobliskim cmentarzu
dni babim latem i słońcem ozłocone

a później blaknie
przemoknięte liście klonowe i dębowe
opustoszałe stragany warzywne
policzki pozbawione słońca
pogrążone w mroku nagrobki
szare i krótkie dni

i tylko miłość ma się dobrze
tak mówią kasztanowe ludziki
i korale z jarzębiny
stworzone w niedzielne popołudnie
tak mówią borowiki
zebrane w sobotni poranek
i tak mówią liście
rozdeptane na leśnej ścieżce

idealny z pozoru zwykły burek
ale dobrze mu z oczu patrzyło
najważniejsze że nie dawał na lewo i prawo
niczego prócz ogona

wierny i potulny zawsze chodził przy nodze
do czasu bo później stracił orientację
w terenie

pani zaczęła chodzić własnymi ścieżkami
byłoby lepiej gdyby odpinała smycz zamiast puszczać
się z każdym napotkanym

szła jak święta krowa w stado urodziwych buhajów
i miała w dupie że jest zwykłą suką
ogrodnika

gdy je zgubiłam
wywiesiłam ogłoszenie
kupię skrzydła tanio

nie były jak ulał
ale wcisnął pół darmo
wszystko byle do nieba

posypały się na starcie
wiatr porwał pióra
ach to ziemskie przyciąganie

jak spadająca gwiazda
leciałam w niebo aż na dno
dobrze że pomyślałeś życzenie

poranna kawa zbożowa
ostygła bezradnością
cichymi krokami skrzypnęła podłoga

jeszcze twój zapach
tli się delikatnie
w pościeli

walizki nie spakowałeś