Tak nagła niespodzianka
stała się tak ważną zmianą, z dnia na dzień ...
Czy dopiero teraz tak naprawdę przebudziłem się
z tego stale niebezpiecznego koszmaru?

Kwintesencją twego niepowtarzalnego czaru
okazał być się ostatecznie dany mi wstrząs
i to co straszną tragedią z początku się wydawało
teraz zbawieniem mego życia się okazało ...

Twoja Wszechmogąca Dłoń, która mnie chroni
wyrzuciła mnie na sprawdzian
w otchłań brudnego szkarłatu głębokiej toni
bym zmienił jej kolor w barwę nieskazitelnie czystej krwi ...

I z oczu mych opadła kurtyna niejasności
i duszę mą puściły łańcuchy naiwności
i wiem, że wciąż się staram i za to też dostaję
nagrody twe od rana aż do gdy noc nastaje ...

I czuję, że też nastał kres głupot mej młodości
i w lustrze się kształtuje dojrzałość mej męskości
a w głowie mej pulsuje rozkwit pęków mądrości
a w sercu wdzięczność dla Twej Cudownej Opatrzności.

Gęsta biała mgła spowiła ciemny las,
jestem sam tu, wokół mnie nie ma nikogo ...
wkrótce już nastanie strasznej nocy czas,
wchodzę w głąb by oddać duszę Śmierci Bogom.

Słyszę szepty ich, które wołają mnie
na tą ostateczną duszy mej przemianę,
wiem że jutro zacznę życie w innym śnie ...
i że nowym kimś się zbudzę tuż nad ranem.

Początkowy zły niesamowity strach
szybko zmienia się w sedno szczytu euforii,
kiedyś czułem ją w mych najpiękniejszych snach,
tam gdzie serce me niczego się nie boi.

Staję śmiało przed obliczem Śmierci Bogów,
którzy są na krańcu mego przeznaczenia,
tu na samym końcu drogi bez powrotu
wnet nastaje wieczny kres mego cierpienia.

Pierwszy raz otwieram nowe oczy me ...
żadna cząstka mego ciała mnie nie boli
i niczego się nie boi serce me ...
każda nowa rana szybko się zagoi.

I po co wymyślać potwory z horroru,
złowrogich obcych i inne paskudztwa (?) ,
gdy przecież najgorsze zło i ohyda
na świecie tym to przypadłość jest ludzka ...

To człowiek jak obcy drugiemu człekowi
szczęście potrafi i życie odebrać,
kłopotów wszelakich z zazdrości narobić,
z chciwości nóż w serce, za szmal, od tak wepchać ...

Szanują swe dzieci wszelakie zwierzęta
i swoje swojego nie skrzywdzi, nie zdradzi
a we mnie wciąż wrze ta pogarda przeklęta
bo grzechy tej rasy są gorsze od gadzich!

I kimże ja jestem by móc was osądzać (?) ,
wy wredne, ohydne, nikczemne stworzenia ...
sam nie wiem, lecz chciałbym was w lochy powtrącać
i zadać wam ogrom strasznego cierpienia.

A wy, kim jesteście? Czy ludźmi czy może
to jam jest człowiekiem a wy rasą gorszą (?)
Gdy widzę cię, obcy z horroru potworze
to chcę tobie zrobić potworność najgorszą.

Przyjdź w końcu i zostań na dobre,
prawdziwie, bez strachu że znikniesz,
bez obaw czy mogę Ci ufać,
bez wątpień ... co z tego wyniknie.

Namaluj mi dom kolorowy
na płótnie zrobionym z pewności,
że obraz twój będzie bezpiecznie
schowany w ogrodzie miłości.

Przyjdź wreszcie i zostań na zawsze,
lub niechaj to ja Ciebie ujrzę
na końcu tej , którą podążam,
mej drogi ... już inną nie pójdę ...

Przeszedłem labirynt tak trudny
i czuję, żem blisko już wyjścia ...
chcę ujrzeć tam obraz twój cudny
i uśmiech twój, Malarzu Szczęścia.

Nasz świat to wielkie więzienie,
Otoczone lodowym pierścieniem,
Od góry zamknięte sklepieniem ...
Nikt żywy stąd nie ucieknie.

Wystawił swą główkę z pudełka do mamy
i smutno zamiauczał ...
"Dziś się żegnamy".

Od dawna biedaczek
Był dość schorowany,
lecz i tak zgon jego
był niespodziewany.

Dziś smutno tak bardzo
na sercu od rana,
że Cucka starszego
tu z nami już nie ma.

Już nie płacz Joasiu
i ja i też mama,
bo Cucuś na pewno
dziś poszedł do nieba.

Pierwsza i druga w jednym
w stuleciu się odbyły a teraz trzecia
już w teraźniejszość mocno się wryła.

Parszywą igłą i w ludzkości żyły
ohydną truciznę wpuściła ...
Straszne czy już były, ktoś bardzo chce,
aby znów się powtórzyły ...
Jak wtedy, gdy na grypę szczepionki
prawie czterdzieści milionów zabiły ...
[...]

Nigdy więcej piekła! ...
strachu straszliwego,
stanu nieczłowieka
wogniu cierpiącego.

Demon chytrze czeka
pod postacią cieczy
aby dom człowieka
zmienić w nie człowieczy.

Połknij mnie a ulgę [...]

Cursed Are The Lambs of God ...
born of sin, vicious, twisted and mistaken. Sitting on Wings of the Absolute I fly through the depths of primal conciousness ... pure and free, learned the truth long before being awaken. I'm in a place after any kind of experience that by one man could ever be taken, so close to the other side, almost after final one and before ... Prepare award-door, waiting to be opened when the battle is finally won. Lambs of god are lost ... none of them I can trust ... trapped in the wrong bus of greed and lust they're drowning in the sea of pride and lies. Cursed now forever die, covered with chordes of flies, no enter to the other side, never they wanted to fly.

Cudowny zapach palonych liści w powietrzu znów czuję,
gadający kot nie dawno mi się przyśnił, zasługuję
na słodkie ukojenie teraz ...
Wspomnienie dzieciństwa, beztroskości, Smerfów i Gargamela ... Klakiera ...
A to co straszne było jak stara, brzydka fotografia niech spłonie
a wiatr rozwieje hen nic nie znaczący popiół ...
Chcę znów przytulić się do Niej
i poczuć, że dom mam w końcu a w nim szczęście i spokój.