Wiersze — Monika M.

(...)

niby nie mam żadnych próśb
niby daję radę bez…
a bzem…
już tylko pachnę…

niby jestem
w tej samej sukience
niby jestem
taka sama…

(...)

16.10.2020

strach jak lekarz
znieczulić potrafi
teraz to wiem
teraz czuję - środek działa…
całe woreczki mam do wykorzystania
będą potrzebne
wiem, zasłużyłam…
podanie bezpośrednie - po kropli
dożylnie…

szybko
szybko
serducho znów drży
otumanić je trzeba
obezwładnić
pamięci pozbawić
niech tylko maszynką będzie
zrób podaj załatw posprzątaj
i pamiętaj - milcz serce…

21.05.2018 16.00-16.11

o szyby właśnie zapukał kuleczkami śnieg
ciemną szarością zaciągnął niebo
szarością, co dłonie ku włącznikom lamp wyciąga
co impuls wypuszcza

wtulam się w fotel
siedzę cicho
udaję że mnie nie ma…
niepostrzeżenie włączyłam słońce na biurku

śnieg co z chmur się zerwał [...]

oszołomienie senne…
silny wiatr za oknem – zmianę pogody niesie
szum, niepokój narasta…

żegnamy się ze sobą – w oczy spoglądamy…
dotyki rozdajemy
koniec świata się zbliża…

wiatr porywa rzeczy
w chaosie krążymy
świst pociągu dolatuje z innego świata… [...]

rzadko lubię ciszę
jeśli cisza
to tylko we dwoje
gdy mam na sobie
nie swoje dłonie

przełykam brak słów...
nie moich
swoje w oczach mam
mam ich dla dwojga
jak na dłoni… [...]

porzuciłam
moje życie jedyne
na parkingu

udaję że go nie znam…
usiłuję przechodzić obok
obojętnie

czasem ktoś do niego wsiada
przejmuje kierownicę
patrzę z boku [...]

Niech tak będzie.
w twojej pamięci
pozostanę piękniejszą niż się czuję
lecz bez zapachu
bez świata moich oczu
bez tafli łez na nich
nieruchomą
nieuchwytną…

Niech tak będzie.
przecież nie trzeba mnie słuchać
moje prośby należą tylko do mnie
zakryć je kolejnym wywodem -
tak łatwo…
zostanę gdzieś pomiędzy
daleko a blisko
samotnie...

9.07.2020, 23.30

roje urojeń
w mojej głowie
równia pochyła

dobrowolnie spadam
nie łapię się niczego
bo… czego?

od sinusoid
nieustannych
mdli mnie

zwodzę się mostem
ktoś pod nim ogniska pali
Madison County

urwać się chcę
z choinki
jak ze smyczy…

13.08.2020, 14.20

mam szklany kapelusz
jak szpieKowska niewidka
jestem niezauważalna
jak kolejny kończący się dzień…

gdy ktoś zdejmie mi kapelusz
i oszlifuje brzeg
będę idealnym kieliszkiem
tak… to moja… wina…

6.07.2020, 13.58-13-59

insp. szpiek i... porto;)

cicho we mnie inaczej…
nie wiem gdzie jestem…
szukam moich myśli
ciało ciąży
fortepian wypycha mnie z domu

i cicho inaczej…
kwiaty jesiennieją
pszczoły w barter z nawłociami wchodzą
świat dolatuje do mnie niewyraźnie
okruchami rozmów ptaków [...]

z deszczu
i ze snu -
drżenia
drżę sama -
pod rynnę…

bo ktoś jest ważniejszy
bo czyjś ból jest większy…
bo tylko moja tęsknota
obchodzi światy…

nie prę na siłę do jesieni
przecież lato mieliśmy chłodne…
spowalniam czas
z całych sił…

jesień przyjdzie -
to pewnik
nie wiem
czy ty zdążysz…
nim wiatr porwie myśli…

8.09.2020, 16.20

motyle
przejęły mój ogród
w berka się bawią
falują w powietrzu
esy floresy malują
parami

w słońcu
ganiają się radosne
nad amarantowymi jeżówkami
nawłociami złotymi
ostróżkami błękitnymi
parami

nektarem karmią się pośpiesznie
na barwnych płatkach
oddech łapią ułamkami sekund
ulatują niecierpliwe ponad kwiaty
by całować się też…
…w parach

para mi = dla mnie

21.08.2020

nie rzucam już myśli na wagę
nie ważę ich w sobie
nie wyceniam wart-ości
żeby nie stawały w gardle
nikomu…

oddać darmo ci je chcę
na ten tychmiast
wszystkie
te zrodzone już
i te co dopiero zawirują… [...]

tylko cię poruszyłam
delikatnie wybudzać zaczęłam
ale nie przebudziłeś się
wolisz śnić swój sen
który na wylot znasz...

tylko cię poruszyłam
poczułeś inność
kolory poczułeś
nowe wrażenia
ale wróciłeś do starego snu

mnie tylko za zjawę uznajesz
co niczego nie czuje
o której zapomnieć ot tak można
tylko cię poruszyłam
niestety… nie wzruszyłam...

Idź precz
mówią ci
którzy wiedzą lepiej
machają ręką na wszystko
przecież
nie warto zrywać się znowu
w nadziei poranka

Idź precz
czuć w powietrzu
lepiej maseczkę założyć [...]