Myśli — m.M

Jesienią
szumią już drzewa
zrzucają swoje liście
a wiatr - wiatr...
niesie je tam, gdzie chce

Można by jeszcze coś dopisać
Tylko, czy jest potrzeba?
...
można przegapić "ten wiatr"

Czerwinisz się
smakiem
cierpkiego wina
Krew krąży już
nie tylko w żyłach
Jest taki rodzaj
łaskotania
gdzieś tuż pod mostkiem
przyjemne drgania

Z umiarem - jak zawsze

Powściągliwości
(od słowa język można połamać)

Powrót do wątku
...
czas.winobrania

Tylko Ty
potrafisz tak pisać
palcem po ziemi
Z taką subtelnością
dotykasz wtedy
korzeni
mojego człowieczeństwa
I wydobywasz
mnie z samej siebie

Widzisz Człowieka - widzisz go Sercem
...
Niezależnie od tego
ile razy jeszcze
powiem: przepraszam - to znowu ja...

Pierwszy łyk
jeszcze w zamyśleniu
drugi
w chwilowym zapatrzeniu
Nowy dzień
dany jest nam
nie tylko
do obserwacji
Więc
zaczynamy się

(Być może w zniechęceniu,
w słabości i zobojętnieniu)

Poza nawiasem - łapiemy zasięg
Zaczynamy się
...
aromatycznie

Świergocze wesoło
towarzysz przestrzeni
delikatny ma głos
na gałęzi siedzi
I wpatruje się w słońce
które już pracuje
dachy i twarze
od rana maluje
...
blaskiem opatruje dzień

Skojarzone
ludzkie myśli
to tylko zlepek słów
czasem
przysiądzie na nich motyl
by już za chwilę
przykrył je kurz

I nie ma w tym nic złego
A czy jest coś dobrego?
...
przecież - to tylko i aż

Gdybym jeszcze wczoraj
poddała się myślom
- to słowa byłyby zupełnie inne.
A dzisiaj - nowy dzień, poranek w słońce ubrany, przeplatany kolorami, taki...
No właśnie jaki?
...
Po co nazywać to, co chce pozostać nieuchwytne

Dzisiaj - to tak naprawdę
wszystko co mamy.
Jeszcze nie skończył się dzień,
a jest tego całkiem sporo.
Głęboki oddech - domyka przedpołudnie,
a każdy kolejny - to o wiele więcej niż człowiek potrafi docenić.
...
subtelność istnienia

Czerwone dachy w promieniach słońca. Najzwyklejszy krajobraz, a potrafi wyrwać
z codzienności -  kawałek niezobowiązującej przestrzeni
...
subtelność istnienia

Naturalnie o tej porze
czas już krótszy
by z dniem się spotkać
Bez zbędnych tłumaczeń
z głową w kapturze
wyciągam dłoń
po kroplę deszczu
To wystarczy by zrozumieć
tę przestrzeń
pomiędzy palcami
...
Jesiennie

Z zażenowaniem czasem mi do twarzy

Piątek - koniec? czy początek?
Wątpić - ludzka rzecz.
Lubię wpatrywać się w tą przestrzeń, która spoza chmur się przebija i przypomina,
że to nie wszystko, że to nie koniec...
To dopiero początek.
A Piątek...
Bez względu na wiek - luźny ma wątek

Kawa, muzyka i garść dobrych wspomnień
...
To dopiero początek

Stary - Nowy Człowiek...

Czwartek - no czwartek,
a jednak dzień zupełnie Nowy.
Niebo w błękicie, słońce już zdjęło wierzchnie okrycie - nie spala,
a przyjemnie ogrzewa.
W hałasie dnia - stoickie dziś drzewa.
...
Uczyć się życia, przez całe życie - to denerwuje i wciąż zdumiewa

A życie kołem się toczy...

Środa - połowa, pomost łączący początek i koniec.
Początek bywa trudny, a koniec niepewny.
Znaleźć w życiu ten środek - "złoty", a tak naprawdę niezgubny, ucieszyć się tym, że jesteśmy w połowie - w miejscu całkiem przytulnym.
...
Dzień dobry - w samo południe

Krople, to może być ściana deszczu (płaczu) albo łzy uśmiechu.

Wtorek - już od samego rana rozpływa się w deszczu: rzęsistym, równym - niczym tykanie zegara.
W rzeczywistym świecie o wiele częściej jest tak przyziemnie.
Ulice mokre. A wnętrze... Wnętrze jest wciąż pełne ciepła, stonowane, proste, wdzięczne.
...
Dzień pełen ciepła - może być niezależnie

Wystarczy
wziąć głęboki oddech
być może dziś
o wiele cięższy
by się przekonać
że za tym murem

Wciąż jest i żyje
...
Człowiek