Może słowo ,,człowiek"
to więcej przecinków niż liter,
może nieznacznie tylko
od roztoczy różni - nie każdy nas widzi,
ale już ma na nas uczulenie;
może człowiek to zbiór uczuleń,
uprzedzeń i chorób?
A może człowiek to tylko ssak ze wzruszeniem,
które tak nagle przychodząc nie w czasie
łaskocze od środka serdecznym mrowieniem?
Może kciuk przeciwstawny [...]

Niepokój
nieład na granicy
zrozumienia i czucia;
myśl umykająca
przed ciężkim buciorem wyrazu;
wrażenie utraty cząstki pamięci;
zostawienia za sobą

bezcennego tlenu
potrzebnego zawsze i tu.
Niepokój w pokoju bez ścian, okien i drzwi.
Zamknięci z głupią miną
w pół słowa z wydechem.
Pod sercem ukryty zatrzepotał strach.
Niepokój
nigdy nie jest miłym gościem,
ale daje znać, że zostało jeszcze coś
do nie-stracenia.

Tak pięknie się rozpływa
dusza poety nad światem
wypełniając każdy detal,
każdą dziurę w całym
napiętnowaniem uniesień...

Tak pięknie wiersz smutek niesie
za nitkę pociąga i kłębek nerwów stoi
goły
i tylko nie wiadomo
czy goły, szczęśliwy i wolny,
czy nagi, łaknący odzienia...

A dusza poety jak kotek niewinny
bawi się swym kłębkiem z natchnieniem
to obnażając, to kryjąc poetę w symbolach pokrętnych
i toczy się to życie, nawinięte na szpulkę nadziei,
że ktoś jeszcze przeczyta
zasupłane wiersze

Może ten nóż w serce
miał ostrza dwa, przeciwne
jak sprzeciw dla wielkiej rany
zionącej czerwienią
i głębią

Może inna rana
spuszczająca krew
z radością życia
miała oczyścić ciało
z jadu brzemiennego w myśli

A teraz czysta purpurą kochania
w jednych ramionach poczuć siłę woli
w tych jednych uczyć się czekania
zrozumieć, że ból... już nie boli
i słaniać się zmęczona ze szczęścia serdecznego
zawsze za rękę trzymając jedynego.

Są takie dni
niezbyt szczególne
pewnie nikt ich nie pamięta
ot, kilkanaście godzin zwykłego biegu

też wtedy biegam
maratony ,,na wczoraj'', ,,na już'', ,,na za tydzień"
wszyscy to wszyscy

ale czasem nagle
zupełnie nieświadomie
gubię rytm
mylę nogi
tracę łączność z resztą
łapie mnie kłujący ból między żebrami
(i nie dziwi, że między żebrakami też jest ból)
łapię zadyszkę
(za dyszkę ludzie mogą zrobić naprawdę wiele)
czoło pokrywa się potem
(potem pokrywam czołem poduszkę)
i padam wykolejona pod [...]

Całą sobą czekam
zastygam w bezruchu
zamarzam
owiewana chłodnymi spojrzeniami
zimne oddechy dmą w moje żagle
odprawiając mnie malowniczo
ku portowi matczynemu
portowi
z którego najtrudniej wypłynąć...

Wybacz mi Panie, bo spojrzałam w przepaść.

Miałam po prostu iść
ufać nogom poruszanym przez los
ale zgubił mnie strach.

Staranie wpisano w naszą naturę
nie ma góry, na którą nikt się nie wspiął
dziwne ambicje mamy
układamy domki, domy i pałace
z kart chińskiej produkcji
przez internet kupione marzenia
i propaganda kochania

Panie, spojrzałam w przepaść
wiem, że coś jest dalej
wiem, że coś jest głębiej, gdziekolwiek się oddalę.

I często myślę o końcu
bez śmierci wpisanej w dowodzie
zanim wiatr zdmuchnie mi życie
jednym parszywym słowem...