Nie mam nic na swe usprawiedliwienie
Błagam Cię tylko o przebaczenie

Nie dam nic,
Poza tlącym we mnie marzeniem.
Poza przytłumionym serca brzmieniem. Nie mam nic poza samotnością i cierpieniem,
Poza narażonym na niebyt istnieniem

Nie chcę nic,
Prócz subtelnym dłoni drżeniem.
Prócz ostatnim przebaczeniem .
Prócz naiwnych ust złączeniem.
Prócz sumienia wyciszeniem...

Chodź! Pokaże historii ci morzę.
Chodź! Zapukaj a może otworzę.
Pokaże Ci Króla i Królową smutku
I gdzie leżą trupy w ogródku.

W pięknie kłamstwa Królowa odziana
Stoi w swym lęku po same kolana
Tłucze głową opierając o ścianę:
Kochać Cię będę aż kochać przestanę.

Kto by pomyślał? Ta piękna dziewczyna
chaos i zamęt wprowadzać zaczyna.
Dramaty i sceny, słów plątanina.
Aż język jej spuchł, tak się wygina.

Ona patrzy głęboko mu w oczy
A jemu piana wciąż z ust się toczy.
Do głowy wchodzą nowe [...]