Na skraju brutalnej skarpy własnych mysli....
Przyspieszone ,głuche serca bicie,
strzępki nerwów,potem spokój....

Skacze,mysląc o locie, o uwolnieniu...
Ale nie lecę, spadam z zawrotną prędkością w dół,
Jednak czasu nie braknie na ostatnie przemyslenia...
"I co z tego,powrotu nie będzie..."

Upadkiem rozbijam się o wystającą gałąź tuż przy końcu,
I wpadam już bezwładnie w lustro i ginę w odmętach jego fal,
tak martwa jak żywa nigdy nie byłam...

W ludzkich uśmiechach, w nędznych maskach szczęścia..
Tonie również moja prawdziwa twarz,
krew,pot,ból i łzy, jak namalowane,ale prawdziwe...
.
Wkońcu kurtyna zapada, a aktorów codzienności w proch rozsypanych
-ten sam porwał wiatr,co dziś zdjął ze mnie obłudną maskę.

Więc krzyk podnoszę"-Nie chcę dłużej grać! Powiem co należy,
Wy usłyszycie...
-Zrozumiecie,być może.... "
...Zanim urwe w pół mój krzyk i odejdę...

Słysze świt,cichy a jednak melodyjny ,spokojny ,
nie tradycyjny

I czuje go bo pokrył me potargane włosy krysztalkami odbijającej pierwsze słońca rosy ,

bo pośród traw obudzona,
po nocy pod gwiazdą najjaśniejszą, leże niczym ledwie narodzona,

Nagość, wolność, natura-ja i życia mego mowa,
bosy taniec- na to jam od wieków już gotowa.

Nie ważne słowa,ważne czyny i uniesień wyżyny
bieg przez łąki bez koszuli ,w strumieniu kąpiel ,

...I słodki smak cytryny?

Absurd za absurdem goni
w szalonej za szczęściem pogoni,

Szczęście w miejscu tkwi,
z pogoni głośno drwi,

Zatrzymaj się i Ty,uśmiechnij do słońca i żyj!

Podczas burzy ,gdy zamknięta w jej dźwiekach tonę i wzbijam się niczym zbuntowana muzyka.

Podczas deszczu, gdy płynę z każdą jego kroplą i opadam na ludzkie kwiaty uczuć.

...Czy żyje?

Goniąc zbłąkanych kontemplacji cienie,
potykam się o bezsens dni...

Zatruwam noce obszyte w bezsenność,
bo nie wiem już dokąd mam iść...

I ukryta w ciemni kroplą światła
ledwie będe skrzyć...

By pozostawić chociaż ślad,
By poprostu być...

Muzyka- tylko gdy pisana sercem,
- tylko gdy słyszana duszą,
- tylko gdy grana całym artystą ...

... Muzyka wtedy jest jedynym moim pięknem,
Jedyną moją wolnością ,całym moim szczęściem
I największą mą miłością...
Łzami , uśmiechem, chodu lekkością.

Choćby miasta płonęły i mury się waliły,
A plagi ludzkiej zazdrości cały świat burzyły...
My się temu nie poddamy,
My sprawimy by marzenia wspólne się ziściły,
By plany wkońcu prawdą były...
I do końca końców nigdy nie dopuścimy...

Dopóki w sercach miłość trwa,
Dopóki radość jest w nas.

(wierze w NAS kochanie)