Już tylko czasami

przemykasz w myślach przelotnych
wspomnieniem dni minionych
cieniem miłości niespełnionej
tęsknotą za smakiem ust twoich

duszy westchnieniem
mimowolnym serca drżeniem

Już tylko czasami

Nie spotkałam cię
tej wiosny co rozkwitła
błękitem niezapominajek
kielichami tulipanów
Nie znalazłam cię latem
pod róż pergolami
pośród słońca promieni
w soczystości wiśni
Może zjawisz się jesienią
co nadchodzi kasztanami
wrzosów kobiercami
deszczem złotych liści
A może nadejdziesz
z ciepłym wiatrem
i w rdzawym lesie
trafisz do mnie

po nitce babiego lata

W księdze
mojego życia
zaczynam pisać
nowy rozdział

W nagłówku
zagości nadzieja
a w podrozdziałach
czysta miłość
i otwarte serce

Z jasnych słów
świadomie
zbuduję każde
nowe zdanie
bo tylko ja
mam wpływ
na kształt i formę
swojej historii

Pióro spoczywa
w mojej dłoni

Dzisiaj pogodzę się
ze swoją drogą
Nawet jeśli jest
wyboista
nawet jeśli jest
kamienista

A jeśli mroczna

To rozświetlę ją
szczerą miłością [...]

Dzisiaj będę kochać
siebie

Spojrzę sobie w oczy
z miłością
Pokocham każdą
niedoskonałość
i słabość

Otulę się
czułą myślą
i ukocham
zaniedbane
serce

Od dzisiaj
już zawsze
będę kochać siebie

nie mniej niż
resztę świata

Dzisiaj wybaczam
sobie

Te wszystkie limity
i ograniczenia
którymi skuwałam
własny umysł
Kompleksy
którymi dręczyłam
swoją duszę

Strach którym
podcinałam
własne skrzydła

A przede wszystkim
brak miłości

dla samej siebie

Dzisiaj będę dobra
dla siebie
Obejmę się ramionami
i przytulę w myślach
swoją duszę
Uśmiechnę się
do słońca
i pomacham
chmurom na niebie

Dzisiaj jestem tylko
dla siebie

Świat sobie poradzi
jeden dzień
beze mnie

Kiedyś cię uwielbiałam
za nieprzewidywalność
za nieodgadnioną
każdą godzinę

Za niespodzianki

Dzisiaj mnie przerażasz
kolejną minutą niepewności
ponownym zachodem słońca
następną twoją zagadką

Życie

Od tego przeciągu
w drzwiach niedomkniętych
przez ciągłe rozstania
i powroty

Od westchnień co
przez uchylone usta
ulatują zimnym wiatrem
bezsilności

Od chłodu spojrzeń
w których żar i ogień
dawno już
wygasł

Zamarzam

Muszę zmienić
łóżko na mniejsze
Na takie, gdzie
nie ma miejsca
na wspomnienia
i na wyciągnięcie
ramion w próżnię

Muszę zmienić
łóżko na mniejsze
Na takie, które
sama ogrzeję
a obok mnie
nie zmieści się
ból i tęsknota

Muszę zmienić
łóżko na mniejsze
Nim pies uzna
że druga połowa
należy do niego

chłoń mnie oddechem
rozpuszczaj gorącym spojrzeniem
zagarniaj ustami aż zniknę

zniszcz skostniałą skorupę

a ja odrodzę się nowym kształtem

pragnieniem przywołanym
nienasyceniem wyrzeźbionym
miłością odlanym

by zaistnieć raz jeszcze

Widuję ją co dzień

Patrzy wzrokiem
niespełnionych marzeń
i zawiedzionych nadziei

Wciąż pyta dlaczego
nie umiałam o nią walczyć
i dlaczego ją zawiodłam

Czy kiedykolwiek mi wybaczy?

Smutna kobieta
po drugiej stronie... lustra...

Mokry zimny nos
Bezgraniczne oddanie
Mój przyjaciel pies

Z okazji Dnia Psa :)

Na palecie
myśli moich
nie ma już
jasnych
znaczeń

Niepewnie
szarością
i cieniem
kreślę
koślawą

nadzieję

Już od dawna
wschód słońca
niczego nie zmienia
a każde wczoraj
z jutrem w jedną
szarość się zlewa

I nie umiem
jak dawniej
patrzeć jasnym
spojrzeniem
w przyszłość
co spowita jest
smutku

cieniem