Wchodzę w czas
Ponurych zmartwień
Pocisk losu
Ciebie nie ma
Przeszukuję obszar
W żadnym miejscu
Nie ma chłopaka
Zakres strachu
Rozbicie łez
Byłam bezradna
Telefon milczał
Rozwalił się świat
Miesiąc dna
Zasięg dostępny
Dzwoni telefon
Odnaleziony on.

Podeszłam spokojnie
Odnaleźć siebie
W kawałku szkła
Zaciekawiona zobaczyłam
Smutne oczy
Linię prostą ust
Splątane włosy
Blizny ciała
Wylały się łzy
Niedoskonałości siebie
Obudziły ból
Wielka bezsilność
Przeciążona złość
Nie akceptacja
Kawałka szkła
W którym jestem ja.

W deszczową porę
Przyjdź do mnie
Bądź dla mnie
Moim parasolem
Ochroń mnie
Przed padającym
Deszczem słów
Przeszłość powraca
Która wciąż boli
Nie chcę więcej moknąć
Niech już nie pada
Na mnie czas
Którego nie ma
Więc zostań
Odsuń złe wspomnienia
W deszczową porę
Bądź moim parasolem.

W ogrodzie zakochanych
Słodki miód
Na nektarowych ustach
Pocałunki są składane
Truskawkowy smak
Apetyczne słodkości
W pastelowych odcieniach
Spojrzenia zatopione
Kryształowy blask
Mieni się przestrzeń
Puderniczka uczuć
Rozsypała na nas
Pył miłości
Widok radości
Osłodzone dusze
Serca sobie równe
W sobie zakochane.

Jestem drzewem
Młodym bez liści
Dopiero się kształtuję
Zaczynam zakwitać
Wypuszczam liście
Piękne zielone
Delikatnie wiaterek
Gałęzie owiewa
Zaczyna się czas
Kiedy piękno
Zachwyca innych [...]

Szarość przemoknięta
Przenika przez ból
Na skórze blizna
Przecina się linia
Smutek rysowany
Kiedy dociera
W czas wspomnień
Kręci się łezka
Na zadrapanie
Jesteś plastrem
Dłoń w dłoni
Czuły dotyk
Kolorami z chmury
Szarość zamalujesz
Tęczą uczucia wypełniasz.

W sadzie czereśni
Motylkowa przestrzeń
Delikatnie ozdabia
Koszyczki serc
Wypełniają się
Zerwanymi z drzewa
Uczuciami kwitnących owoców
Czerwony smak ust
Kreśli pożądanie
Rozwija pragnienie
Na polu złocistym
Kwiaty rzucają cień
Płyta szczęścia w tle gra
Muskające uśmiechy
Kołysane spojrzenia
Poziom nierozdzielenia
Dwa serca sobie oddane
Wplątane w miłość.

W aksamicie bieli
Milimetr po milimetrze
Odkrywasz punkty na moim ciele
Czujesz dotyk mojej skóry, jej strukturę, zapach
Wdychasz jej woń głęboko
Zaciągając się do płuc
Rozpływasz się
Pragnąc więcej, więcej
Odkryjesz miejsce w którym i w środku ogrzejesz.
W dzikiej rozkoszy w jedności połączeni, ciała bliskością zaspokoimy.
Obłęd serc, miłosne uniesienia.

Leżała na stoliku
Czekoladka w papierku
On miał słabość do cukru
Chciał ją zjeść
Otworzył słodycz
Cukrem chciał się osłodzić
Jednak na później zostawił
Wyszedł zadowolony
Przechodził ulicami miast
Na imprezie szalał
A w domu leżała
Słodka czekoladka
O niej zapomniał
A kiedy wrócił
Miał ochotę
Słodycz zjeść
Roztopiła się pralina
Nie było cukru
Przy niej już nie będzie słodził
Skończyła się jego słodka słodycz.