To nie był mój wybór,
choć coś zaniedbałam,
znów gdzieś nie poszłam,
nic nie powiedziałam.
To nie jest decyzja,
czy przełknąć mam łzy,
czy w twarz ci wykrzyczeć
jak świat jest zły.
Czy ulżyć emocją,
wyrzucić gdzieś gniew,
czy w ciszę się schować
i uciec gdzieś.
Chcesz obraź się, proszę,
moja w tym wina,
że gdy się początek
przede mną zaczyna,
uciekam daleko,
by sama z tym być,
by nikt mnie nie nakrył,
choć nie chcę tak żyć.
To boli - nie ciebie,
ten brak zaufania,
co w sercu jest zadrą,
gdy zamiast kochania,
ciąży tak strach
i niezrozumienie,
nie myśl, że twoje
to tylko cierpienie.
To nie był mój wybór,
cierpieć nie chciałam,
nie umiem inaczej,
nie ja wybierałam.

Gdy świt już zbudzi senny dzień
i co się zdarzy - próżny sen,
gdy myśli zbłaźni mała łza,
w twym sercu pozostanę ja.
Gdy noc zapadnie - zburzy świat
gdy dzień rozpocznie nowy start,
choć raz szczerze powiedz mi,
czy w sercu moim będziesz ty?
Czy z planet, co daleko świecą,
sczytasz jakąś swoją wiedzą,
że tam w oddali też coś jest,
że to nie tylko marzeń kres.
Wskaż mi niebo, swoje pokaż,
miejsce spotkań tam mi okaż,
spróbuj uśmiech mój przywołać,
płacz serc, ból ten racz odwołać.
Więc gdy nadejdzie głucha noc,
kiedy marzeń zgaśnie moc,
sprowadź mnie znów tu na ziemie,
niech co złe w dobre zmienię.
Pozwól mi żyć obok siebie ,
pozwól mi pokochać ciebie.
Razem uciec pozwól mi,
spełnij miłość, moje sny.
Proszę, jeszcze nie budź mnie,
jeszcze chwilę, może dwie,
chcę zatrzymać ten mój sen,
chcę być z tobą, kochać cię.

Chociaż nie raz jego wady
większe niż zalety,
chociaż bardziej lubi zdrady
niż miłość swej kobiety.
Chociaż nigdy nie zrozumie
łez co stale płyną,
już nie ważne - chce czy umie,
słowa często giną.
Chociaż kocha, wciąż powtarza
nie jednej swej kobiecie,
stale słowa swe odtwarza,
jest jeden twój na świecie.

Jeden, co potrafi wiernie
oddać, co ma w sercu.
Jest przy tobie czynnie, biernie,
w lutym, maju, czerwcu.
Kocha niezależnie kiedy,
w każdą porę roku,
i w bogactwie, w czasie biedy
trzyma tobie kroku.
Choć zniechęca dawna miłość,
dawny chłopak, tamten rok,
uwierz jeszcze w serc zawiłość
i zmień serca swego mrok.
Jest na świecie jeden taki
co uwierzy, pragnie, chce,
i w wypełni w sercu braki,
i pokocha kiedyś cię.

Nie dawaj mi więcej nadziei,
nie spełni się żaden ze snów,
nic już się nigdy nie zmieni,
nie cofniesz już tamtych słów.
Nie dawaj mi więcej powodów,
bym czuła się gorsza od innych,
dosyć już twoich wywodów,
wystarczy szukania winnych.
Nie krzycz, wstrzymaj frustrację,
dzisiaj ja już pasuję,
nie ważne kto tu ma rację,
nie ważne kto to zepsuję.
Koniec, cisza nastanie,
więcej cię nie zobaczę,
serce cierpieć przestanie
i więcej już nie zapłacze.