Lata w samotności robią swoje. Mam wrażenie,że już nie ma powrotu. Nie ma nawet chęci, żeby coś zmienić. Jestem tylko ja i moje życie.

Za bardzo przyzwyczaiłam się do samotności. Kiedyś czekałam na miłość, dzisiaj jest ona dla mnie zupełną abstrakcją.

Kiedyś myślałam,że nikt nie jest w stanie pokochać mnie taką jaką jestem. Dzisiaj wiem,że miałam rację.

Boję się tego wszystkiego, co inni przyjmują z otwartymi rękami. Ludzie mają na to miliony rozwiązań, a ja - wciąż nie wiem jak znaleźć w sobie normalność.