cztery wiatry
w cztery strony świata
zamknięte
w piwnicach snu

jesteśmy
największym
kłamstwem
sami
milczeniem
zaprzeczamy
wykrzyczanej
prawdzie
plecami do siebie
dłońmi do kieszeni
myślami do nieba

dzień powoli więdnie
chyli
tlącą się ostatnim ogniem
głowę
ku nocy
a ja powoli dojrzewam

spadam
z rozrosłego drzewa wszechświata
rozpadam się na połowę
i wysypują się ze mnie
nasiona słów
z których wyrosną
wiersze

Śmierć mnie zasieje
w ogródku
za kościołem
wyrosnę krzyżem

A miłości
tak wiele,
że jak
para
się skrapla
to umyka
w postaci
łez.

rozczesywać skudlone włosy
najbardziej boli nad uszami
potem siąść dumnie w fotelu
zapalić znalezionego marsa
i słuchać Jimmy'ego do zaśnięcia

myśleć ze łzami w oczach
o tych co idą w skwarze
zazdrościć im sił i żałować głodu

a jutro wrzucić do pralki
zabłocone dżinsy i welury
z kwiatkiem
spruć czterokolorowy haft
uciec
porzucić wspomnienia z fotela
taśma Jimmy'ego omotać
śmietnik
a potem
wymalować pokój na biało
wyrwać klamki
i zasnąć

miłość osypała się już
bladymi płatkami
do nieba wciąż mamy za
daleko
lepka mgła skleja moje rzęsy
tylko zegar jeszcze na coś
czeka
Listopad

Szara ulica
myśli czepiają
się dachów.
W parku skulona
staruszka grzeje
ręce przy
ognisku ust.
Papierowy statek
w kałuży -
ostatni pocałunek
lata.

śmierć
tak naprawdę
nie istnieje
to tylko
martwe pióra ptaków
i zasypiające kamienie

pozostał spokój
wielkich rozgoryczonych
oczu
niewinność
w popielniczce
z niedopałkami
na dnie kieliszka
czekająca melancholia
i ten napis
na bramie raju
"Nieupoważnionym wstęp
wzbroniony"

Kochać
znaczy umierać,
wiele razy,
na różne sposoby.
Nieważne,
że ktoś wciąż wskrzesza,
gdy w pamięci świeża
agonia
zapuszcza korzenie.

Jutro w sklepie będzie futro.
Jutro będziemy trzymali się za
ręce.
Jutro będzie mi smutno.
Jutro dostanę od Ciebie czerwone
róże.
Jutro kichnę dwa razy.
Jutro w galerii powieszą obrazy.
Jutro będzie jutro!