Co, jeśli spotkasz Przygodę
co jej powiesz
że dłonie nie poznają
swojej porywczości
że włosy wodospadem
nie na twoją twarz spadają
że nie twoja krew
wypływa spod paznokci

że zatrzymałaś
[...]

kubek dotyka twoich warg
krople ciemnym rytmem
skapują z twoich ust
zapomniałeś

żyjesz
nieruchomo krążysz
myślami biegnąc
nieświadomie wdychając
ulotność cię osacza
unosi twoje stopy [...]

zostaw
rozluźnij palce
niech leci
trzaskiem znikając

(nie)patrz na pusty obraz
w dwudziestym czwartym widoku
na nieaktualną przyszłość
oznajmiając przecież odchodzi
cicho stąpając po planach
wciąż zbyt wolna
by ją można było
odwlec

pod skórą
materiał ukryty
chwałą niepamięci

czujesz jak się zapada
jak rwiesz go na strzępy

zbadaj przestrzeń
już nie swoich ust
dotknij
pocałunkiem dzikim
poznaj pędem
oddech na twej szyi
martwej

spełnij się marzeniem
zbudź do życia
wiecznie śpiące
dłonie ogrzej
ciało
zostaw
wszystko usłysz
jak ci skóra śpiewa

zanim spłonie

już odejdź
chaosie
zamierzony
nasz
piękny

oddychaj
myślą
przenikaj
ciało
zapachem [...]

Zapewni drżenie
dłoni
zaskoczy
naiwną myśl
wyostrzy
wzrokiem
rozmytego czasu

ten dotyk

Smutku

Puste krzesło
szczerzy swe
oparcie pochyla
złakniony garb
znaczenia

istnieje uparcie
na przekór
pustce woła
niemą zachętą
do uścisku [...]

Zagraj mi
ostatnią pieśń
radości zanuć
słowa pożegnania
złapane przypadkiem
w locie donikąd

otul płaszczem
cichych zmartwień
jutra

oddech

zatrzymaj
w dłoni
czując
drżenie

złap szybko
w kąty
uciekające

łzy

czasem nawet wskoczy
w wyobraźnię
pokaże nowy sen
i zamknie drzwi

na opamiętanie

Słodki Potworze...

serce nie będzie ci
sługą
nikogo nie odnajdziesz
pośród
innych
głów ściętych
na modłę twą

nie zamieszka [...]

Cień Człowieka
kołacze się
pomiędzy ścianami
umysłu

czasem nawet wskoczy
w wyobraźnię

przypomni się
sennym marzeniom

zamieszka w domu
podświadomości

rozbije wszelkie
lustra pamięci
ze strachu
przed

odkryciem

Otworzyłam oczy
na zamknięty
w radości świat
oddałam się w pełni
pustej otchłani
współczesności

nieświadome kroki

zauroczona nicością
w sobie
przepadłam

ktoś wskazał mi
zakurzony strachem
dziennik

rozpada się
w dłoniach
czuję

Potłuką się
spadając
po silnych
dźwięcznych głoskach
przetrą się
w wąskich gardłach
nienawykłych do
tworzenia racji

te

Niewypowiedziane Słowa
niepokojem
zamkną nam usta
na skraju
wypowiedzenia
dojrzeją w końcu

do zepsucia