Merytoryczna

Chciałabym zapomnieć o każdej
smutnej piosence świata
i o tym, że klin klinem.
Zamykam uczucia w szufladzie
i kluczem pieczętuję
ta nieznośna niemoc.
Pomocy.
Kupiłam prawie litr pomocy
w nocnym na rogu.
Żeby zatkać dziury po tych strzałach,
nie rykoszetach.
Jeszcze krew parzy żyły,
a włosy same chcą rwać się z głowy.
Poczuje to jeszcze nie raz w pompce,
będzie widoczne w słonym oku.
Ale już nie dziś.
Pomoc, czas start.
Healing has begun.

W oka mgnieniu przyszła burza.
Ogromna, gwałtowna burza.

Rozszarpuje mnie wiatr
z rzuconych na niego słów.
Oberwana chmura z deszczem
miażdży mi głowę.
Pioruny bezlitośnie strzelają
raz po raz w to serce
co je dla Ciebie trzymam na dłoni.

Wykrwawiam się stojąc na dworze
pod Twoim oknem.
Nie wstanie już słońce.

Reminiscencjo,
O, nieznośna chwilo,
znów usiadłaś mi na głowie
wodząc za nos,
ciągnąc za uszy,
wyrywając włosy
w rozpaczliwej godzinie.

Stalowym świdrem
przewierciłaś czaszkę,
wyścieliłaś szare komórki
swoją obecnością.
I ciągle wyświetlasz
jego portret.

Czarno to widzę
w białym kaftanie.

Czy starczy mi słów
żeby otworzyć jeszcze
drzwi do Twoich myśli?

Nie wypalaj się.
błogosławionyś Ty.
Choć niedoceniony
we własnym cieniu
bądź mi

jak Giorgio. [...]

Drogi,
chciałabym być
Ci drogą
jedyną.

w przód, nie zawile.
chodziłbyś po mnie
jak marzyciel
wciąż z głową
w chmurach.

Zadzwonię,
lecz sygnał mówi,
że innych historii słuchasz.
i zajęte masz nimi

i myśli.
i serce.

Moje szczęście,
rozpierasz mnie od środka.

Powietrzem wdzierasz
mi się do płuc
i wypełniasz doszczętnie
jakby znowu była wiosna.

Urokiem nakreślone
pudełko jak z bajki,
a w jego środku
fiołek wyrasta.
Tajemniczy tak
jakby tylko sypiał
pod gołym niebem.
A jego życie
ze mną

w rozkwicie.

Oddaj mi
jeszcze ze dwa razy
na pamięć
pryzmat splecionych rąk,
skupionych na sobie
zadumanych spojrzeń.

Łagodnie jeszcze zerkam
w Twoją znużoną mną treść.
Tak tęsknię za złudzeniem
niezastąpionych pocałunków. [...]

huś huś
huśtają się
nasze nastroje
od dobrze się dzieje
po dzieje się źle.
miarowo
zapewniamy sobie
niepewność

a gdzie się podzieję
kiedy rozumem [...]

twarz mnie już boli.
i mięśnie.
od ciągłego uśmiechania się
na myśl o Tobie.
i oczy mnie szczypią.
pieką, palą
od ciągłego wpatrywania się
w Twoje zdjęcia.

chwytam,
zapamiętuję
wszystkie owady
i motyle.
zamknąć je chcę
z chórem aniołków
co niesie mnie do chmur,
do nieba.
zawsze kiedy jesteś
blisko.
wzięłam sobie Ciebie
do serca.

nagle
zatrzęsła się ziemia.

burzy fundamenty,
które budowałam
na twojej zawiłej
egzystencji.

i poczułam podmuch
niesprawiedliwości.
wtedy zawaliły się ściany [...]