Z Bogiem na lewo, szatanem na prawo
nie zajdziesz daleko, choćbyś zdarł buty
i w czyśćcu bili ci brawo
" szanuj bliźniego ", nie rwij na strzępy
cudzą belkę w oku widzisz
we własnych boleściach
smutnego życia, przeklęty.

Zanim się dziki zwierz ze snu zimowego zbudzi
- zapoluję sobie na ludzi, pomyślał.
Cóż począć z życiowej nudy.

Nie ukołyszesz jesiennym płaczem
słów rzuconych na wiatr
w palcach przebierasz kamienie wrzucone
do cudzych myśli
lgniesz do światła jak ćma
która wie, że leci na stracenie
umykają dni pełne ciepła
nie dla ciebie już one
gdy w lustrze tylko zmęczona twarz
- nic nie pomoże chorej duszy.

Łypał okiem, stroił łuski i fochy
zaglądał pod kiecki, lał wodę pod koszulki w grochy
Nie miał wzięcia, zrozpaczony
Pojął z żalem
musi grzać miejsce obok smoczycy - żony.

Tak bardzo chciał być ludzki
że pozjadał wszystkie rozumy
bo zdawało mu się, że jest człowiekiem
- już tylko bywał