Nie ma Cię nigdy
gdy jesteś potrzebny.
Ciągle uwierasz
i jesteś pęknięty.
Nie wiesz co zrobić
gdy prąd nam wysiada.
I nie zamykasz okien
gdy pada.

Zatruwasz mi życie pytaniami
a ja nawet nie wiem co będzie z nami...
Bo gdy chcę wyjść, Ty nagle się przysiadasz
i nie mogę pójść już do domu sama.

Miłości nie kupisz za żadne pieniądze
dobrze o tym wiesz, choć i tak masz pusty portfel.
Gdyż zamiast myśleć o rodzinie
jesteś pochylony nad puszką po piwie.

Razem nie spędzamy już czasu wiele
a ja nie muszę być dorosłym w małym ciele.
Jednak Ty pewnie nawet nie zauważyłeś
jak przez Ciebie nasze role się zamieniły.

Nie mam do Ciebie już nawet pretensji
że do domu nigdy nie przynosiłeś pensji.
Wiem, że po drodze zawsze gdzieś zboczyłeś
a na końcu do rowu się stoczyłeś.

Gdy byłam dzieckiem chciałam tak niewiele
żebyś choć raz w życiu dał mi nadzieję.
Tego się jednak nigdy nie doczekałam
a Twoja walizka już w progu stała.

Przyjdź do mnie czasem tak bez zapowiedzi
nie oczekując żadnej odpowiedzi.
Usiądź i pogłaszcz mnie po twarzy
może zagoją się stare rany.

Powiedź, że jesteś nawet, gdy Cię nie ma
a ciekawość co u mnie codziennie Cię zżera.
Mów do mnie częściej niż inni to robią
bo jesteś jednym z niewielu, który jest sobą.

Podaruj mi czasem uśmiech na twarzy
bo tym aż warto się nieraz zarazić.
Powtarzaj mi, że ze wszystkim damy radę
bo żadne z nas nie jest już same.

Usiądź, nie odpychaj
na miłość nie czyhaj.
Pamiętaj ona przyjdzie
niekiedy zaś Ty wyjdziesz.

Wtedy ciesz się samotnością
ona też jest wartością.
Często niedocenianą
zaś czasem długo wyczekiwaną.

Nie boję się o siebie… za to o Ciebie
bo nieraz już wylądowałeś na glebie.
Nie zawsze będę obok by Ci podać rękę
czy chociażby dać chusteczkę w udręce.

Jednak mogę obiecać Ci jedno
że na Twojej twarzy z uśmiechem nie będzie już biedno.
Znajdę sposób by przywrócić Ci rumieńce
i ocieplić nieco chłodne serce.

Nie wiem jednak czy jesteś gotowy
na odwyk alkoholowy.
Jeśli tak to daj mi znak
a przyjdę choćby zaraz.

Na zawołanie nie przyjdę już
chyba, że wbijesz mi w serce nóż.
Spytam co takiego Ci zrobiłam
i czy na to zasłużyłam.

Kiedy powiesz mi, że nie
ja spytam czy też tak okaleczyć Cię...
Żeby mocno krwawiło
i się słabo goiło.

Kiedy już sobie wszystko wyjaśnimy
więcej o sobie nie przyśnimy.
Serce zaś wyprze uczucie daleko
a pamięć stanie się od dziś kaleką.

Myśleć o Tobie nie przestaje
obraz Twój wciąż mi przed oczami staje.
Pytań stos zaśmieca moja głowę
a przecież wiem, że mi nie odpowiesz.

Naiwne dziecko, myślisz pewnie sobie
ale przyjdzie czas, że kiedyś coś z tym zrobię.
Teraz jednak czuję się bezradna
ciągle jeszcze bardzo nieporadna.

Wciąż jest jeszcze dużo smutku we mnie
nie wiem czy me ciało nie polegnie.
Jednak z pomocą czyjejś dłoni
ból ten szybciej się zagoi.

Usiąść na trawie
przy każdej wrzawie.
Pomyśleć o ciszy
może wrzask uciszy.

Położyć głowę
zaprosić na zgodę.
Nie przestać się uśmiechać
i w podróż pojechać.

Tak wiele w życiu mnie nauczyłeś
choć tak naprawdę się nie wysiliłeś.
Jednakże dałeś mi wiele przykładów
jak odróżnić dżentelmenów od chamów.

Zamiast kwiatka, piwo niosłeś w ręce
takie są moje wspomnienia dziecięce.
Zamiast drzwi zamykać, Ty je otwierałeś
do domu co rusz nowych gości sprowadzałeś.

Pokazałeś mi, że alkohol jest dla ludzi
lecz jego nadmiar całe życie paskudzi.
Twoja osoba jest przykładem
że nie warto iść alkoholowym śladem.

Następna łza po policzku spływa
kolejny raz słabość tym odkrywa.
Dopóki będę w tym samym pokoju
nie podpłynie do mnie fala spokoju.

Wiecznie coś mi tu Ciebie przypomina
nawet głupia butelka wina.
Może, gdy o Tobie myśleć przestanę
wreszcie normalnym człowiekiem się stanę.

Patrząc ciągle wstecz, nie ruszam się do przodu
czując przy tym powiew Twego chłodu.
Lubisz patrzeć jak się ciągle męczę
bez powodu wiecznie czymś dręczę.

Jednak kiedyś taki dzień nastanie
gdy się wreszcie wolna stanę.
Powiem, że w sercu nie ma już luki
bo ktoś za mnie mocno trzymał kciuki.

Już nie powiesz mi dobranoc
więcej nie prześlesz całusa na noc.
Już nie powiesz po upiciu
że jest bardzo ciężko w życiu.

Już nie kopniesz psa pod stołem
że usłyszą Cię na dole.
Nie pogłaszczesz mnie po głowie
i nie powiesz mi na zdrowie.

Już nie przyjdziesz z browarami
i nie będziesz rządził nami.
Pozwolenia nie dostaniesz
i się dla nas obcy staniesz.

Wiem też, że się już nie zmienisz
bo za bardzo chlanie cenisz.
Ale nawet jeśli nie
to ja nie chcę widzieć Cię.

Ta pani obok to na pewno nie mama
a jednak leży obok Ciebie naga.
Czemu zawsze, gdy wychodzi z domu
sprowadzasz sobie panią po kryjomu?

Uśmiechasz się, gdy mówię cześć
lecz do pokoju nie dajesz mi wejść.
Nie chcesz żeby mnie zobaczyła
bo wtedy na pewno by się zmyła.

Powiedziałaby, że hajs i tak zabiera
i, że manatki swoje sama pozbiera.
Bo przecież przyszła ubrana
i nie będzie czekać aż wyjdę, do rana.