Im jesteś starszy, tym szybciej płynie czas.
Ale czy to czas, czy TY?

Boisz się zwolnić, bo nie chcesz nic stracić...
... a tracisz przez to tak wiele...

Im bardziej dojrzali się stajemy, tym bardziej życie obdziera nas z tego w co obrośliśmy będąc dziećmi. Z miłości, zaufania, nadziei, marzeń... Stajemy się twardzi, niczym dłoń farmera po wieloletniej pracy. Błędne koło nienawiści.

Sposób na interakcję z innymi ludźmi jest prosty.
Oddawaj to co otrzymujesz, podwójnie.

Gdy napiszesz zdanie i zabraknie jednego słowa, użyją tysiąca by Ci to wypomnieć.

Mówicie "nie pal za sobą mostów".
Jeżeli mosty słabe to i palę bo zwykły zapadać się w najmniej nieoczekiwanym momencie.

Stan wyzwolenia. Stan w którym czujesz bicie serca, wiesz że to co zrobiłeś było czymś co pozwala oderwać się od szarego dnia i rzeczywistości systemu. Coś co uwalnia. Oddech wariuje, mięśnie zaczynają piec. Sama siła woli pozwala złamać bariery w mózgu. Wspomnienia nie istnieją. Jest tylko tu i teraz. To co było nie ma znaczenia. Żyjesz...

Spróbuj więc żyć, nie być. Samo bycie bowiem jest utratą czasu którego nie cofniesz.

Niekiedy zadaję sobie pytanie czy dorastamy czy tylko rośniemy...

Lepiej przystanąć i pomyśleć niż przeć naprzód niczym głupiec, ścieżką z której można nie wrócić.

Kłoda rzucona pod nogi może dać materiał na zrobienie laski do podpory.

Odważny na tyle by trwać w beznadziei czy zbyt tchórzliwy by się wyrwać?

Wspomnienia to zwykły pokaz slajdów. Możesz się z nich uczyć lub czerpać zwykłą wizualną przyjemność.

Ta niesamowita obojętność która zaczyna kiełkować od najmłodszych lat w końcu zamieni się w kokon. Tyle zła na świecie a ludzie się martwią bo im na Iphone'a nie styka. Presja otoczenia. Śmieszne.