Jestem na pograniczu.
Nie mogę przejść i nie mogę wrócić. Nikt mnie nie słyszy.
Szyba oddziela mnie od zamności i przedemności.
Nie ma czym oddychać.
Doznania jaskrawe.
Którą szybę stłuc?
Za. Przed. Cofnąć się. Iść.

Wszystko wydaje się błędem.
Mam tak na drugie imię.

Rozsypane myśli piętrzą się w przedpokoju.
Sudoku zapełnia się moimi problemami.
Czy nie umiem złapać myśli?
Czy tylko nie chcę ich widzieć z bliska?
Wynajdywanie zasłon przeciw- myślowych to mój konik.
Nie zostaję z nimi sama.
Nie przyglądam się im.
Pruję je przy maszynie.
Wmalowuję je w kartkę.
Naszkicowuję je na środku łąki. Wycieram jej dziecku z brudnej jak one buzi.
Podłączam je do słuchawek.
Wplatam w koki tak ciasno związane jak one.
Moczę je we wrzącej wannie