Opowiadanie dedykuję wszystkim, których kocham.
Najczęściej dedykacja jest dla jednej osoby, ale ja
Nie chcę, by ktoś czuł się pokrzywdzony, więc
Dedykuję wszystkim, bo więcej nie będzie – jestem za leniwa.
Paulina

Siewca

Szedł wolno. Ubrany w czarny płaszcz, stonowane kolory. Był wyniosły - lecz nie dumny, poważny – ale umiał żartować, nieznośny – jednak miał nienaganne maniery. Można by powiedzieć szlachcic dzisiejszych czasów, lecz chyba nie, nie taki był nasz bohater – dżentelmen, ale nie szlachcic. Miał znajomych, chociaż oni nie wiedzieli ani gdzie mieszka, ani jaką ma przeszłość, bardzo był tajemniczy. Kazimierz Zaborski (tak się nazywał), był przystojnym mężczyzną, o czarnych włosach, niebieskich oczach i białej, nienaturalnie białej cerze, proporcjonalnie i dobrze zbudowany.
Bohater najwyraźniej o czymś myślał, [...]

-Dla mnie nie istniejesz, jesteś powietrzem. Słyszysz? Dla mnie jesteś NIKIM!!! Nie widzę cię, nie słyszę cię!!!

-Pani zwariowała??? Mówi pani do powietrza?

Myślę, więc nie mogę zasnąć. Nie mogę zasnąć, więc zaczynam myśleć.

Tak pogłębiam się w swojej bezsenności...