Zgaszona brakiem Twojej obecności
wykończona tą nieznośną ciszą
spalona na stosie tych wszystkich chorych słów.

Któregoś dnia się podniosę, jeszcze skrzydła poniosą mnie daleko.
Ale nie utrudniaj mi tego,
nie wracaj.

Kontrast uczuć,
zachwiane myśli,
emocjonalne wrzenie,

a wraz z odejściem Twojego cienia
już tylko pustka
destrukcyjna pustka.

Wszystkim nieśmiertelnym,
którzy pewnego dnia odeszli
i nie wrócili nigdy więcej,
zapomnieli
ofiaruję dziś w ciszy samotności
swe niewinne łzy.