Poprzez gąszcz
twoich słów
muszę się przedzierać
i zawsze gubię kapelusz

- następnego już nie kupię

Wielu doznań dostarcza nam życie
że nie sposób przejść obojętnie

zawsze ktoś
coś
gdzieś
kiedyś - skrycie
ból odczuwa codziennie

Zapadają w pamięć te chwile
przeżywane
na różne sposoby
z pomocą ludzkiej miłości
łatwiej zrozumieć kamienie na drodze

zobaczyłam cię dzisiaj
tak przypadkowo
kiedy słońce
niechcący
przez chmury nad głową przeniknęło promieniem
tylko na chwilę

ono zaszło za chmury
- ja tą chwilą żyję

Tyle razy słowem pieścisz
moje usta
tyle...
i chcę jeszcze więcej

Tyle razy w moich oczach
słów pachnących łąka
tyle...
pragnę jeszcze więcej

Tyle razy w słowach składasz
czuły dotyk
tyle...
czuję jeszcze więcej

- tyle razy...
ile...
już nie pytaj więcej

nie pytam drzewa
o kształt istnienia

liści nie pytam
o barwy przyszłości

nie pytam ciebie
i nie zapytam...
- jesteś i będziesz
kształtem miłości

***
twoje słowa spadają deszczem
mokną myśli
nabrzmiałe przeszłością

jak mam je osuszyć
gdy jeszcze
- wewnątrz ciebie panuje
pora deszczowa

Tylko mnie zaproś do tańca
dłoń moją
ukryj w swej dłoni
dźwięki melodii niech pieszczą
dotyk słów
upragniony

Zatańczą z nami wieczory
poranki
będą nas witać
tylko proszę
- nie zechciej
tańca poezji przerywać

ile lat
- w strumieniu czasu -
przepłynąć musi

aby kamień - rzucony
kiedyś

nie ranił wody

radością jesteś w deszczu
- w każdej dotkniętej kropli

ulewie
kapuśniaczku

- zwłaszcza
gdybyśmy tylko we dwoje
pod drzewem poezji mokli

jesienią zapachniało
w ogrodzie naszych myśli

tylko barw
nie przydajesz słowom
- bukiet jesienny do mnie wyślij
niechaj kolory będą
liści mową

kochaj mnie tak codziennie kochaj tak zwyczajnie
kochaj najprościej
bez końca

kochaj - tak po prostu
- tylko nie kochaj mnie
byle jak

lekkim piórem
muskasz skrzydła wyobraźni
poisz kroplą życiodajnej wody
do lotu podrywasz...

- sennością mnie otul
a ja
w twoich skrzydłach
odnajdę spokój

prześlij mi jesień
z szelestem liści pachnących tobą

- popatrz -
drzewa odkrywają swoją duszę
- nie mają już nic do ukrycia
nitki babiego lata plączą się w swojej
delikatności
wiatr rozwiewa zwątpienia

- tylko my
jeszcze czekamy na listonosza

tak bardzo nie wiem
i wiedzieć nie będę
- czy jutro stanie się
dzisiaj
a wczoraj doda mi sił
aby dalej żyć w niepewności

ile ciebie jest we mnie
- chyba całe mnóstwo

słowa pieszczą słowa
usta chylą się ku ustom
dłonie drżą w chwili dotyku...

- tylko wiatr
spokojnym oddechem ucisza myśli