niepowtarzalna więź

z jedwabnych nici tkana
subtelnie oplata
nie boi się żaru i chłodu

z powtarzalnością
łopotu skrzydeł motyla
- wzlata

jak nie ulec powabnym pokusom
nieuchwytnej melodii maja
czas uniesień przyrody rozbrzmiewa
rozchodzi się w trawie i kwiatach

a treść uczuć wypełnia słowa
korzenie twórcze zapuszcza

kusi barwą
wonią otumania
- majowa rozpusta

tylko na chwilę
zatrzymałam czas
wewnątrz twoich myśli
a ty
zatrzymałeś mnie
w nieskończoności czasu
- swojego

słońce nie pyta

zawsze
gdzieś wschodzi
i zachodzi
gdzieś zawsze

jakie to ma znaczenie
kiedy jesteś przy mnie

jesteś
bliżej niż myślisz

w zapachu bzu majowego
gdzie kosy majowo śpiewają
i w żółtym kolorze mniszka
na którym pszczoły siadają
i jesteś
w całej krasie majowej
wśród traw i kwiatów magnolii

oddycham tobą majowo
i jest mi tak kolorowo

tęskniłam za majem
- pragnienie spełnione

za czym teraz tęsknić?
z pewnością się dowiem
nie umiem nie tęskniąc
iść przez życia ścieżki
- już wiem
za bzem będę tęsknić
fioletowym
białym
może za niebieskim

i tak życie płynie
w tęsknoty ubrane
małe
wielkie
realne
i te - wydumane

prawie niesłyszalny
taniec motyli

które w jednej chwili
łopotem skrzydeł ciszę unoszą
nieodgadnioną 
niewyrażalną

- nie proszą o wiele

każdego dnia
chwytamy okruchy miłości

rozdajemy
zgłodniałym ptakom
one wzlatują
krążą nad nami

i wszystko
- kołem się toczy

niejeden tunel na drodze
niejedna w życiu jaskinia

wystarczy odwrócić myśli
wyjść z pozorów
- z cienia -
zmysłami przejść poza mury

spotkanie z promieniem słońca
uczynić
dobra początkiem

nie musisz być oceanem
aby poczuć ogrom wody
bądź kroplą - która
zaspokaja pragnienia

kim jestem...
przechodniem
od początku do końca

na pierwszy rzut oka
- większym od biedronki
mniejszym od słonia
a tak naprawdę
ziarenkiem piasku w kosmosie
podobnie
jak wszystkie stworzenia

wystarczy jeden podmuch
- i już nas nie ma

to nic
że pada deszcz

każda kropla
jest naszym dotykiem
w każdej kropli
widzimy siebie
każdą kroplą
melodię życia tworzymy

a parasol
- niech zakwitnie tysiącem kwiatów

czas
jakże doskonały
niezmienny w swojej istocie

porywa nas w dążenia
nigdy nie zaspokojone - gdzie
ja i ty
w słów wędrówce
na kartach niespełnienia będziemy

i dobrze
- podobno
koniec wszelkiej miłości
przypada w momencie nasycenia