Wiersze — Maryla S.

Przywołam cię poszumem lasu
Powitam wiatru powiewem
Łanem zbóż rozkołyszę sennym

Ciszą uspokoję twe myśli

Orzeźwienie przyniosę w kroplach deszczu
A łaknienie rosą zaspokoję

Oddechem twoim będę

Kształt życiu nadam pierwotny
I nie przestaniesz mnie pragnąć

we śnie przybędę do ciebie
otulę jedwabiu nitkami
sennością łóżko zaścielę
by zasnąć naszymi snami

przytulę cię mocno do siebie
oplotę sennymi rękami
by trwaniem z tobą przy boku
podglądać sny między snami

posmakuj mnie powabem wiosny
dojrzałym kolorem lata posmakuj
dżdżystą posmakuj jesienią
a zimą...

zawrócę ci w głowie

ukryte

zwykłe niezwykłe
przyodziane
a może nagie
wiecznym ogniem
tlące się jeszcze
gdzieś tam
na dnie
a może na powierzchni
niekiedy zasypiają
to znów otwierają oczy
bywa
że milkną
ale potrafią krzyczeć
stale obecne

pragnienia

milion dotknięć
złóż na mojej dłoni
zanim żar przytuleń
opanuje nas

milion muśnięć
złóż na mojej twarzy
zanim czułym pocałunkiem
dotkniesz moich ust

milion westchnień
sypnij w moją stronę
zanim rozkosz przeżywania
stanie się spełnieniem

milion szeptów...

milion drżeń...

lubisz ciszę
którą motyle przenoszą
na swych skrzydłach
lubisz szept
który zakłóca zmysły
i staje się iluzją pragnień

nasz dzień, nasza noc

lubisz taniec motyli
szeleszczących o zmierzchu
które nadaremnie
opanowują zauroczenie
lubisz uczucie niepewności
które bezradnie
poszukuje autostrady wzruszeń

nie zapominaj
są jeszcze ścieżki i drogi
nie obiecuj szczęścia
ono ma różne kształty

będę twą gwiazdą na niebie
będę twą myślą dla ciebie

iskrą w sercu

będę twym natchnieniem
będę twym marzeniem

snem w snach

będę twym zauroczeniem
będę twym spełnieniem

muzą w wierszu

będę twym szaleństwem
będę twym przekleństwem

zadrą w duszy

ale twoją - nie

kochasz mnie
kiedy wyprowadzasz psa
o mglistym poranku
kiedy szron
spoczywa jeszcze na trawie
a mróz
szczypie cię po policzkach

kochasz mnie
kiedy filiżanka kawy
ogrzewa twoje dłonie [...]

codziennie patrzę na wschody słońca
z nadzieją w ludzkie zmartwychwstanie
zło -
tego świata zwyciężyć nie może
- nie taki miałeś zamiar Panie!

z ufnością patrzę na zachód słońca
z nadzieją w ludzkich serc przymierze
zło -
zwycięstwa spotkać nie może
- nie taki miałeś zamiar Boże!

i tak codziennie
i tak z nadzieją
z ufnością w ludzkie przebudzenie
na dobro świata
na miłość Boską
na ocalenie