jesienią zapachniało
w ogrodzie naszych myśli

tylko barw
nie przydajesz słowom
- bukiet jesienny do mnie wyślij
niechaj kolory będą
liści mową

kochaj mnie tak codziennie kochaj tak zwyczajnie
kochaj najprościej
bez końca

kochaj - tak po prostu
- tylko nie kochaj mnie
byle jak

lekkim piórem
muskasz skrzydła wyobraźni
poisz kroplą życiodajnej wody
do lotu podrywasz...

- sennością mnie otul
a ja
w twoich skrzydłach
odnajdę spokój

prześlij mi jesień
z szelestem liści pachnących tobą

- popatrz -
drzewa odkrywają swoją duszę
- nie mają już nic do ukrycia
nitki babiego lata plączą się w swojej
delikatności
wiatr rozwiewa zwątpienia

- tylko my
jeszcze czekamy na listonosza

tak bardzo nie wiem
i wiedzieć nie będę
- czy jutro stanie się
dzisiaj
a wczoraj doda mi sił
aby dalej żyć w niepewności

ile ciebie jest we mnie
- chyba całe mnóstwo

słowa pieszczą słowa
usta chylą się ku ustom
dłonie drżą w chwili dotyku...

- tylko wiatr
spokojnym oddechem ucisza myśli

tańcz ze mną
tańcz
po tafli jeziora
otulaj skrzydłami dzisiaj
jutro
i wczoraj

gdy zabraknie dni
- na naszej drodze
zostaną magiczne kręgi
na wodzie

dzisiaj
przybędę do ciebie
nitkami jedwabiu otulę
sennością łóżko zaścielę
i zasnę
chociaż na chwilę
- by trwaniem z tobą w milczeniu
przeżywać sen między snami

- niepewność
zostawię za drzwiami

czytaj mnie
czytaj od wieczora do rana
kiedy będę w słowa ubrana
a potem
z czułością rozbieraj
znaczenia ostrożnie dobieraj
a kiedy zaśniesz nad ranem
ja rozpocznę czytanie

i tak sobie
- nie wchodząc w drogę
będziemy czytać całą dobę

tak trudno ugasić płomień
gdy iskry w niebo wzlatują

zatrzymać - myśli
gdy płoną poezji naturą
i drżenie słów
wewnątrz kropli - trudno

a świeczkę tak łatwo zdmuchnąć

jesteś
moim aniołem
ja - twoim być nie mogę

w dwóch krainach żyjemy
lecz
przy jednej drodze

ile razy można szeptać twoje słowa
zatrzymywać - ile razy
przed oczami
chociaż sen powieki już zamyka
z bliska i z daleka dalej trwamy

myśli nić pajęczą snują
wychwytują drżenia - które dobrze znamy
tylko czas
tak dziwnie manewruje
raz przed nami - raz
za nami - czasem
z nami

można chodzić po ziemi
- nieba nie oglądać
można tkwić tylko w niebie
- po ziemi nie stąpać

a my jak ptaki
między ziemią a niebem
skrzydłami dotykamy życia
i siebie

***
widziałam kwiat
który nagle spada
widziałam listek
który upada powoli

widziałam człowieka

zastanawiam się
- kiedy bardziej boli
nagle czy
powoli

lubisz ciszę
którą motyle przenoszą
na swych skrzydłach
- ich szept czują zmysły

lubisz taniec motyli
które nadaremnie
tłumią zauroczenie
- widoczne w niepewności lotu

lubisz ty - lubię ja
każde z nas
coś z motyla ma