powiewem wiatru mnie otulasz
szeptem skrzydeł motyli
ja
przechwytuję twoje drżenie
by je zatrzymać
na chwilę chwili
ty
wchłaniasz tak powabnie

czy ja istnieję dla ciebie
czy tylko ty
- dla mnie

szukałam tylko
zapachu
twoich słów

nie wiedziałam
że będą
o smaku poziomek

dzięki tobie
chcę oglądać poranki
położyć myśli na ramieniu
i otulać
- dotykiem czułości

niespełnieni
z poczuciem głodu wędrują
chwytając wiatr
który przez piękno
przenika
i napełnia duszę
- podziwem

rozmawialiśmy
o zachodzie słońca
a niebo płonęło
- jak zwykle

twój obraz - niezmiennie
ten sam

- jak pierwszy uśmiech
spojrzenie
i ciepło dłoni
w rozpalonych
słonecznikach

życie - otwarta księga
w ogólnym zarysie
uzupełniana na bieżąco naszą ręką
i nie tylko...

rozdziały pisane ziemią i niebem
niedokończone lub skończone
inne puszczone na żywioł
niektóre - z pointą

jeżeli tęsknię
tak serdecznie
tak bardzo
- to znaczy
że tak
jest

przyjemnie
zagubić się w tobie
a potem szukać
- do utraty tchu

nie wypuszczaj mnie z rąk - jeszcze czekamy na słowa
jeszcze gwiazdy
nie uchyliły ostatniego rąbka
- tajemnicy

zobaczyłam cię wczoraj
tak przypadkowo
kiedy słońce
przez chmury nad głową
przeniknęło promieniem
tylko na chwilę

ono zaszło za chmury
- ja tą chwilą żyję

powiedz mi
jak pachną nasze rozmowy

mają żółty zapach słońca
czy jak obłok - różowy
może płoną aromatem jak czerwone
róże
albo je unosi woń błękitu wysoko
ku górze
lub poranna rosa przyciąga zielenią

darmo porównywać
- zapachu nie zmienią

ostudź moje myśli
ostudź ciało
w sercu zostaw iskrę
- wszystkim zmysłom