za późno już
na ciszę w sercu
gdy ziarno uczuć kiełkuje w szczelinie

wbrew twojej woli
podszeptom rozumu
w skrytości płatki rozwinie

nie będzie pytać
czy może wzrastać
sięgać po niemożliwe

z dotykiem słońca
z deszczu kroplami
w szczelinie wciąż będzie żywe

tak trudno zapomnieć
słowa
gdy ciągle istniejesz
w pamięci

jeszcze trudniej zapomnieć
ciebie
gdy echo słów
pamięć przenika

Czy pamiętasz spotkania o słońca zachodzie
gdy wiatr muskał nam twarze zwrócone ku sobie
nasze ręce splecione w gorących uściskach
nasze oczy wpatrzone w czerwone igrzyska

Czy pamiętasz spacery przy tafli jeziora
dwie latarnie świeciły na molo przedwczoraj
tylko woda lustrzane wskazała odbicie
twojej twarzy pozornym uczuciem przykryte

Nie pamiętasz już spotkań o słońca zachodzie
nie pamiętasz zwróconych dwóch twarzy ku sobie
nie pamiętasz spacerów przy tafli jeziora
nie pamiętasz latarni świecących przedwczoraj

nie obawiam się ciebie
kiedy przychodzisz z naręczem
niedopowiedzeń
słów niedokończonych
westchnień w pół przerywanych

obawiam się
bukietu zwiędniętych kwiatów
- w przyszłości

Jesteś refrenem
dnia - od rana do wieczora
nocy - od zmierzchu do świtu

wyjątkowy
w swojej powtarzalności

dla mnie
niepowtarzalny

Kiedy jesteś blisko
uczę się twoich uczuć
i mam wrażenie
że znam cię od zawsze

Kiedy jesteś bliżej
odkrywam nowe uczucia
i znowu się uczę

tak w nieskończoność

W pamiętniku zakurzonych wpisów
i na kartkach myśli rozrzuconych
sięgam wzrokiem do młodzieńczych pragnień
by przeglądnąć
ile z nich spełnionych

Ile każdy dzień radości przyniósł
ile smutków przywiał los przewrotny
ile w księdze życia
słów nieznanych
ile jeszcze znaczeń do odkrycia

Życie samo scenariusze pisze
czasem spełnia cały worek marzeń
czasem rzuca kłody nam pod nogi
każe kroczyć wśród
nieznanych zdarzeń

Kartki spadają z kalendarza
opadłe liście wiatr rozwiewa
i tylko
twoja postać znikąd
codziennie cicho mnie odwiedza

Porankiem budzi mnie muzyką
wieczorem puka do snów drzwi
i tylko
twoją postać znikąd
oglądać chcę przed oknem swym [...]

***
tak wiele znaków
na niebie
na ziemi

a my
zanurzeni w zachwycie słów
bez znaczenia

tracimy sens życia

***
pojawiłeś się w deszczu
niebo płakało

a ja
bez parasola - poczułam

dotyk kropli

tylko jednej
jedynej

***
lubię
zapach słów
pachnących trawą
z domieszką polnych kwiatów
przesiąkniętych kolorem znaczeń
deszczem zroszonych

niekoniecznie łzami

***
gdy pójdziesz kamienistą drogą
- skaleczysz stopy

gdy pójdziesz drogą piaszczystą
- wiatr w oczy piaskiem ci sypnie

gdy pójdziesz drogą usłaną różami
- nie unikniesz kolców

gdy pójdziesz leśną dróżką
- tajemnice natury odkryjesz

ot, to tylko życie

spijam smak

nieco oszołomiona
zauroczona naturą
chwilą nienasycona
spragniona wrażeń

nieuczesane

chwilą uchwycone
losem naznaczone
życiem splątane
wiatrem rozwiane

myśli

kochaj mnie tak codziennie
kiedy wstajesz
przecierasz oczy
a nogi szukają kapci

kochaj mnie tak zwyczajnie
kiedy patrzysz
a przez szybę zagląda nuda

kochaj mnie tak najprościej
kiedy idziesz ulicą
i myślisz
żeby nie myśleć

kochaj mnie tak bez końca
kiedy szary dzień
siąpi deszczem

kochaj mnie tak po prostu

...tylko nie kochaj mnie
byle jak