Po śmierci Andrzeja
posprzątano dom

Wyrzucono do śmietnika
wszystkie jego marzenia
radość
sny

Mieszkanie jest sterylne
nawet pleśni w kącie
nie ma

Wprowadzi się tutaj
z Ukrainy rodzina

Ktoś jeszcze w reklamówce z Lidla
wyniósł jego serce
drapiące paznokciami
w foliowej udręce...

Wyremontowali dworzec
umarł w nim dawny oddech
pijacki gwar
i mocz w kącie
butelka po winie
i brud pod paznokciem
- już tego nie ma -

Niepewnie chodzi
pan z ochrony dworca
ma przy sobie gaz
i pałkę tonfa
kamizelkę odblaskową
o wojskowe buty
niech no wejdzie tu pijak
by zaszczać kąty

Ludzie mówią - jaki luksus
już nie ma tu bólu szarości
w kasie kobieta uśmiechnięta
a obok lalka
we fryzjerskim salonie...

(Dworzec PKP w Bolesławcu)

Nasi panowie fachowcy
od samego rana
koszą trawniki
nim słońce wstanie

Żyłek świst
i noży wibracje
oni skoszą cały świat
jak paliwa nie braknie

Jeden w ciemnych okularach terminatora
drugi z krzywo trzymanym papierosem
trzeci na traktorku siedzi i ma brudną twarz
stokrotki nie oszczędzą i mlecz zmielą - trach

Ptaków śpiew sinoblady
ludzie omijają ich z daleka
łomocze i huczy
techno - orkiestra

On w tym oknie
przytył
amputowana noga
do wózka go przywiązała
bandażem cukrzycy
w niezdobionej pożółkłej ramie okna
milczy

Raz dziennie
znajomy przynosi mu wino
od czego wątroba wysiadła
Maryja z obrazka grozi mu palcem
ale on śmieje się jej w twarz

Jest lato
i ciężkim oddechem
kamienica wydycha
jęzorem przeciągu firanki
na łysiejącej głowie
poruszają się włosy
jak małe robaki nabijane na haczyk...

(Ze wspomnień 11 03 2018)

Noc przychodzi
we wronich skrzydłach
otrzepanych ze snu

Siwowłosa
ławka w parku
ma tak wiele słów
gdy pod stopami
poniemiecki cmentarz
a na niej odpoczynek
rozważanie sensu istnienia

Kiedy życie zaczyna polegać
na wynoszeniu śmieci
wysypywaniu popiołu
z kaflowego pieca na skraj dnia
to zostanie tylko na tej ławce przysiąść
plecami do idącej ulicą precesji...

Jest noc
jak kawa bez mleka

Dziś zakołkowałem
uda brzozie
bo zwisała włosami
nad butelką
sok jej kolanami spływał
do moich ust
ciekł po brodzie
[...]

Księżyc ma przekrwioną twarz
a do tego milczy
wisi nad ziemi grzbietem
jak głaz
wywołując niepokój wśród ciszy

Z góry widzę go wyraźnie
jak wśród mgieł z butelką wina
nad lasem górskim zatacza się
w starych znoszonych slipkach

Stoję na szczycie góry
narty w nocy i widok na światy
księżyc jęzorem blasku zlizuje
gniazda zlepione ze świerkowych igieł

Bóg poczęstował go papierosem
usiadł
zapalił w głęboki wpadł oddech
niech mu złagodnieje droga
malowana zachodzącym słońcem...

19 03 2021 Świeradów Zdrój. Stóg Izerski. ok 19:45

Miałem ojca
był jak rym
flet grał skocznie
zgubił rytm
a stary jak pies
wściekły w las
na suki

Chyba go tam
myśliwy ustrzelił
alimentami...

Ostra jak
księżycowy nów
w peniuarze snu
idziesz z kąpieli

Senność ci pomaluje paznokcie
u nóg
wrzosowym szumem wiatru
a gdy odwrócisz się na bok
i odgarnę ci włosy z ramion
to jak żmija wyciągnięta
na kamieniu gorącym
zastygniesz spokojna

Lubię jak zgięta wpół
embrionalną bryłą
w zaspanym półmroku
fragmentem obrazu leżysz
deszcz uderza o szyby
w sinym pejzażu jesieni...

Zadzwoń
to obudzimy sny
łajdacze

W naszym kraju
gdzie otchłań
ma załącznik w gębach
zastaje ból
ciszę
czegoś nie płacił
na dzieci ile trzeba
ile by wypadało

Jajka wbite
na patelnię
w oczach bulgoczą
w rękach dziwny ślimaczy śluz
do którego tulą się morwy...

Jego ojciec zbierał złom
żadnej rurce nie przepuścił na śmietniku
z belki wyssał gwóźdź
a także przydała się mu szprycha

Przed wozem koń u dyszla
jak przy poręczy zmęczony człowiek
a on powietrze batem ciął
w marynarce od pieca przypalonej

Szmaty butelki skupuję [...]

Deszcz wychłostał szybę
księżyc z podbitym okiem
zza rdzawego obłoku łypie

Jan Kowalski siadł
i nastała cisza po ciszy
kot lęku w nim ugniata żołądek
patrzy w czerń miasta
latarnia na wietrze rozchwiana
tańczy

Wypił lampkę wina
elegancko i samotnie
w pełnym domu
notatnik mu na kolanach przysiadł
i nie głaszcze go piórem
poezję wypluł...

W lewej ręce
kubek z kawą
w prawej ciasto

Rozpoczyna się dzień
dłonią przetarta
mokra poranna twarz
milczy na tle
wzburzonego nieba

W nocy przechodził huragan
wyrywając dębowe zęby
z dziąseł miejskich plantów
przysiadł pod murem
zapalił papierosa
i zmęczony przysnął

W umyśle sen
płochliwy jak zając
budził się zlękniony w posłaniu
konary drzew
gwizdały na palcach
w ustnej jamie wiatru...

Kot przychodzi
pomruczeć mi bajkę
do ucha

W muszlach nocy
szumią gwiazdy
galaktyki ogonami kręcą
mleczne drogi dolane do kawy
wirują

Zanim rolety
jak czerń zapadną
pojawia się cisza
oklejona płatkami snu

Na trzepaku wisi stary dywan
z rany wystaje mu sznur...

Przy cmentarzu
unosi się dym
papierosów i żalu

Kartoflana twarz sprzedawcy
jak astra w słońcu rumiana

Trzęsie się osłona
z ocynkowanej blachy
tu starszy pan pod bramą
na patyk nawija cukrową watę [...]