Deszcz szumi za oknem
sąsiad klnie, choć już
po północy

Miasto jest jak bryła
zimnego szkła
uranowego
błyszczy się kantami chodnika
w latarni jaskrawych flegmach

Stuk damskich obcasów
nerwowo na ulicę rzucony
pies wydał pisk
w śmietniku utonął
bezdomny człowiek

Obłędny rzeczywistości wir...

Jej marzeniem jest
wolnoopadająca klapa
w toalecie

Ma twarz pełną niepokoju
przed wyjazdem na chemioterapię

Obiecałem jej wymienić muszlę
z dolnopłukiem
i wolnoopadającym sedesem
tylko teraz ma wyjazd
i boryka się ze stresem

Sąsiadka przykleiła uśmiech na twarz
sprawy jak wędzony węgorz proste
woda w toalecie zaszumi
a nowa armatura
doda radości

Co będzie jak czas
wpadnie z butelką wina
?
To przysiądziemy przy stole
z pociętą ceratą
i rozlejemy co będzie
do szklanek...

Miłość to szklanki
w barze
nad którymi siedzą ludzie
ze swoimi telefonami

Każdy samotny
patrzy w wyświetlacz jaskrawy
przy swoim stoliku
ma swoje sprawy

Kelnerka
tyłko-skrętna
nikt na nią nie patrzy
jedynie słońce kładzie dłoń
na jej pośladku

Jakiś człowiek w maseczce
w samym środku lata
przyszedł
usiadł
i zamówił kawę...

Wieje
w porcie kutry
kołyszą się
jak kaczki
na wodzie

Wędzarnie
w niebo strzelają
dymem
z rur okopconych
jak lufki

Mewa rozłożonymi skrzydłami
mierzy niebo
na szerokości
fale jak pasta do zębów
na ustach spieniona...

Nasza rocznica
sucha
bez śluzu
jedynie gofr suchy
w mieście
bez koronkowej bielizny
zdmuchniętego pudru

Trzydzieści jeden
lat
już się nie kleisz
pożądaniem
raczej dreszczem
obrzydzenia dla mnie

Morze szumem
obmywa nogi
pięty
zrogowaciałych wspomnień...

Asia lubi ten sport
nogi rozkłada
jak lokomotywa pantografy
i jęczy jak węży ciśnieniowych splot
rojący się przy rozjazdach

Nie podołał i zostawił ją mąż
a może przeszkadzali mu wędrowni kupcy
z jajami

Dziś nie oszacuje tego nikt
ale sytuacja jest ciężarna
musiała wyjechać stąd
w cholerę pospolitą za lasu skraj
tam wielkie łoże w kolorze czerwonym
i seksoholik co krzyczy - daj...

Mam ochotę na deszcz
szcz-szcz-szcz
soczysty wśród zielonych paproci
przydrożnych łopianów
i upojnych chabrów

Mam chęć na burzy zapach
wśród czerwonych traw
na bose - w błocie - stopyi rozczochrany las

Przysiąść na skraju toru
któremu rdza wyżera twarz
tam jest dywan z poziomek
słodszy jak we snach

Mam ochotę na czas
któremu w płucach orkiestra gra
i jeszcze siwy włos
na skroni wieczornego nieba...

W pracy problemy ludzi
w życiu miejskie autobusy
wiozą cię w cholerę...

Po śmierci Andrzeja
posprzątano dom

Wyrzucono do śmietnika
wszystkie jego marzenia
radość
sny

Mieszkanie jest sterylne
nawet pleśni w kącie
nie ma

Wprowadzi się tutaj
z Ukrainy rodzina

Ktoś jeszcze w reklamówce z Lidla
wyniósł jego serce
drapiące paznokciami
w foliowej udręce...

Wyremontowali dworzec
umarł w nim dawny oddech
pijacki gwar
i mocz w kącie
butelka po winie
i brud pod paznokciem
- już tego nie ma -

Niepewnie chodzi
pan z ochrony dworca
ma przy sobie gaz
i pałkę tonfa
kamizelkę odblaskową
i wojskowe buty
niech no wejdzie tu pijak
by zaszczać kąty

Ludzie mówią - jaki luksus
już nie ma tu bólu szarości
w kasie kobieta uśmiechnięta
a obok lalka
we fryzjerskim salonie...

(Dworzec PKP w Bolesławcu)

Nasi panowie fachowcy
od samego rana
koszą trawniki
nim słońce wstanie

Żyłek świst
i noży wibracje
oni skoszą cały świat
jak paliwa nie braknie

Jeden w ciemnych okularach terminatora
drugi z krzywo trzymanym papierosem
trzeci na traktorku siedzi i ma brudną twarz
stokrotki nie oszczędzą i mlecz zmielą - trach

Ptaków śpiew sinoblady
ludzie omijają ich z daleka
łomocze i huczy
techno - orkiestra

On w tym oknie
przytył
amputowana noga
do wózka go przywiązała
bandażem cukrzycy
w niezdobionej pożółkłej ramie okna
milczy

Raz dziennie
znajomy przynosi mu wino
od czego wątroba wysiadła
Maryja z obrazka grozi mu palcem
ale on śmieje się jej w twarz

Jest lato
i ciężkim oddechem
kamienica wydycha
jęzorem przeciągu firanki
na łysiejącej głowie
poruszają się włosy
jak małe robaki nabijane na haczyk...

(Ze wspomnień 11 03 2018)

Noc przychodzi
we wronich skrzydłach
otrzepanych ze snu

Siwowłosa
ławka w parku
ma tak wiele słów
gdy pod stopami
poniemiecki cmentarz
a na niej odpoczynek
rozważanie sensu istnienia

Kiedy życie zaczyna polegać
na wynoszeniu śmieci
wysypywaniu popiołu
z kaflowego pieca na skraj dnia
to zostanie tylko na tej ławce przysiąść
plecami do idącej ulicą precesji...

Jest noc
jak kawa bez mleka

Dziś zakołkowałem
uda brzozie
bo zwisała włosami
nad butelką
sok jej kolanami spływał
do moich ust
ciekł po brodzie
[...]