W tym wielkim mieście
nie widać gwiazd

Tam nikt nie patrzy
w niebo
ludzie mają inne marzenia
pełne lukru jak pączek
zza szklanej lady

W wielkim mieście
zgiełk
nie cichnie
nawet w nocy
szum jest ciągły
niezauważalny jak rak
przemierzający
organy uśpione

Niekiedy neon spadnie
z napisem sexshop
zamiast szczęśliwej gwiazdy...

W życiu Jana Kowalskiego
jest coraz więcej smutku

Wczoraj radość przeciekła mu
przez palce
pochlapała buty
potarła policzek szorstką dłonią
słonecznego wieczora
ufundowała złotą godzinę
biegającą kolorowymi plackami światła
po ścianie ze starych desek

Poszedł do baru na piwo
bursztynowe
dał kelnerce napiwek
spojrzał na parę zakochanych
patrzących sobie w oczy namiętnie i głęboko

W radio mówili
że czterdzieści procent dzieci
w Unii Europejskiej
rodzi się w pozamałżeńskich
związkach...

W pięknym pejzażu
nie można być samotnym
on oplata człowieka
rękami zachwytu
przytula zagubionego
szepcze

Ktoś mu
na twarzy
wymalował skupienie
nie ból
ani pogłos burzy

Poza-przestrzeń
jest w sercu
każdego człowieka
nieokreślona
bryła traw
rozmarzonych w wietrze...

Sny wydrapane z sinego nieba
opadły
na jaskrawy brzeg
któremu fale obmyły usta

Pomarańczowy namiot
między wydmami...

Przy kielichu
języki coraz dłuższe
pływają w niebie i na stoliku

Brzęk
dyskusja na średniej
grubości tematy
tutaj każdy ma rację
pchaną mądrości słowami

Tu przy wódce
prostują się wszystkie zawijasy w kraju
a orzeł biały z godła
dostaje mocy Batmana

Przy kolejnym szkle
jawne stają się polityków brudy
łapówki biorą wszyscy
kraj sprzedany Niemcom
a u steru Żydzi...

(Napisane na podstawie rozmowy grupki
ludzi dyskutujących o kraju w barze).

Każdy świt
inaczej milczy

Dzisiejszy otrząsnął się z deszczu
srebrzyste krople
na szyi nosi
patrzy świeżo
jak chleb w rękach piekarza

Na murze siedzą mewy
a ściana jak lód włoski
blichówka pozagarniana
przeczesana grzebieniem gniewnym
i deptak na który
z ocynkowanego wiadra
niebo wylało słońce
rażące w oczy
wydłubując w bruku pory

Kupiłem słodką bułkę
taki kaprys
wykluł się z głodu...

Jaszczur nocny
zawijas czarnouliczny
plądrownik porzuconej ciszy
zapada się w sobie

Jednak tonie
jest mu coraz trudniej
żyć w tępym świecie
obłudy reklamowej

Na klęczkach
z puchnącym różańcem
przed wyborami
zagarnia wściekłą rzeczywistość
nerwowymi tikami

Słoń unosi trąbę
choć nie jest mu łatwo
krzywy partyjny zgryz
wystrzelił nieelegancko

Będzie mi brakowało notatnika
w którym zostawiłaś usta
czerwone jak polny mak
opleciony szalonymi kroplami
porannej rosy

Zapisałem w nim
moje życie
twój zapach rozwiany ukradkiem
w kawiarnianym mroku
gdzie między tłumu gwarem
i orkiestrą słów
zbierałaś łyżeczką śmietankę
z obrzeża filiżanki

Kamienice miasta
stały w milczeniu
złotą godziną pomalowane
miejska fontanna darowała wytchnienie
bawiły się w niej dzieci
śpiewały ptaki
o tęsknocie na ławce...

We Lwówku Śląskim
kolorowa na balkonie
powiewa szmata
jakiś mężczyzna bez podkoszulki
z papierosem na bakier
i miną boksera w oknie
trędowatej kamienicy tonie

Później mijam mury obronne
po renowacji
i karczma w ratuszu [...]

Tunel
i światło się do niego wlewa
ostrzy stalowe szyny
uspokaja pył i smary

Cisza
choć ta linia umarła
w brunatnym
melafirowym słowie
to człowiek wypatruje
jadącego w dali pociągu

Opustoszała stacyjka
z widokiem na zalew
i góry ośnieżone
owdowiałą cisza
w sukni cykad grających

Za zakrętem jest most
który przemierzały pociągi
teraz tabliczka z zakazem wstępu
nikogo nie obchodzi...

Kiedyś
to było kilka lat temu
byłem
w starej chacie
otoczonej bzami

w maju

ktoś opuścił ten dom
zostawiając budzik
łóżko
i obrazy ze świętymi
powleczone pajęczynami
w jednej z izb panowała cisza
i coś
co do tej pory
nie pozwala zasnąć...

Między śmietnikami
w boksie
śpi bezdomny
jak kłoda szary i spokojny
ktoś mu położył dwie kanapki
obok głowy
i obrazek z Jezusem
taki jak ksiądz po kolędzie daje

Czy Podobizna Jezusa
doda mu wiary w lepsze jutro
czy ogrzeje
bo pada

Obok niego skórka po bananie
żółta
zwisa z wielkiej plastikowej paszczy
otchłani...

W naszej krainie
świeci słońce
ale nikt nie zauważa suszy

Te słońce jest nakręcane
na jaskrawą sprężynę
jak zegarek chory psychicznie

Wszyscy dostają zastrzyk
pogodnych dni
błękitnego nieba
z czarnobylowym niepokojem
czy osioł
zadaje pytania
jedząc siano
na posłaniu ze słomy
(znak zapytania)

Sprężyna jest pełna rdzy
ale nakręcona
oczy zalane olejem
nie mogą dalej spoglądać...

Bronek
gwiazda z ul. Warszawskiej
wyszedł w koszulce bez rękawów
białej jak niewinność
i stanął na schodach
kamienicy ogłupiałej

Święty Krzysztof
zostawiony przez księdza Bobra
po kolędzie
miał go strzec przed alkoholem [...]

W sekretnym ogrodzie
eufilorie czeszą trawy
włosami westchnienia

Słone od ciepłej rosy
miłochwile
pachną gęsią skórką
na brązowych wargach ziemi

Tylko kot spokojny
zamiata ogonem leniwie milczenie
leżąc na plecach uspokaja
łopoczące skrzydłami serce

Chór ptasi spod paproci
figlarnie drga
na płatku róży
dzicz rodzi się w twoich biodrach
falującego w wietrze
angielskiego ogrodu...