Obywatel w garniturze
posikał się w spodnie
i z małej ławeczki pod ścianą
runął na ziemię jak kłoda

Ciągnie go za nogawkę synek
ale inni radzą
by zostawił pijaka
bo jak taki wróci do domu
to rozstrzela go matka
[...]

W małej klicie
z wielkiej płyty
przerąbanej siekierą
na dwa pokoje
w łóżku pękniętym jak kra
dryfujemy
ty i ja
zobojętniali na życie
bez wioseł

Rano kawa
wymieszana w pośpiechu
niedopita w biegu

Nagromadziliśmy w sobie
więdnących kwiatów
tyle słonego posmaku
w mokrych ścianach pod zmęczonymi oczami

Kiedyś to łóżko się zapadnie
w rozdartej ziemi
krwią niebo podejdzie
i nic się nie zmieni...

Ten człowiek
już nie ma siły
żyć

Jest bezrobotnym
bez prawa do zasiłku
ma żonę która
sprząta klatki schodowe
i dźwiga życia krzyż jak bat gumowy

Ten obywatel [...]

Coś taka płochliwa
kochanie
z suszarką do włosów w łazience
przed lustrem naga

Powinnaś mi tak pozować
z zamyśleniem w rumianym podbrzuszu
rysując się przewrotnym uśmiechem
na tel wrednej ściany

Włączymy dziką muzykę
i wyciągniemy cygańskie sukienki
i zatańczysz jak wańka-wstańka
w psychodelicznej
błękitnej pościeli...

Ona w baletkach
ćwiczy
słońce bulgocze
słomką w oranżadzie

Jest w tym świecie wesoło
Magda
w posikanych rajtuzach
trzyma bułkę z masłem

Podwórkowe ściany
wytapetowane cegłą czerwoną
milczą odwrócone do pijaków plecami
a oni
rozpracowują pół litra
i grają agresywnie w karty

Kobieta w podomce
bez opamiętania
uderza w dywan
zawieszony na trzepaku...

Kra
kra
kra
na ulicach pustka
zawodzi baletnica wrona

Jezusa przybitego
prowadzą po torach
a kobiety
podnoszą go smutnego
ocierając pot z czoła [...]

Tak
boska matka
w miniówce i pończochach
pcha wózek
z dyskotekowym owocem
o karnacji bakłażanowej
i przeraźliwym głosem

Wieś wytyka ją palcami
a i w pobliskim miasteczku
nie oszczędzają
a ona niewzruszona jak owad
kroczy drogami przekornie

Chłopcy nadal na nią patrzą
laska jest - mówią - i wypuszczają
znudzony dym z papierosa
każdy wodzi za spódniczką
która jak słońce
jest czerwona...

Jest taki brzeg morza
któremu fale
obmywają usta

Wiatr w kobiecych
włosach
ręce rozpuszcza
rozdmuchuje je
jak długie sny
kiedy ona się wyciąga
piersiami do słońca
między nogami
ściśnięte chabry
wyciekają z sokiem
ma różane kolana
wiatr północny
i chmury
pod pejzażem bez końca
gra
w muszelkach wyobraźni...

(Łeba. W zeszłym roku)

Jest
dwudziesty pierwszy wiek
a ludzie
umierają z zimna braku miłości

Drżącymi rękami
próbują dotknąć
drugiego człowieka
święty z obrazu je zapiekankę
i nic go to nie obchodzi

Na diodowym wyświetlaczu
słodycz barw
i zawiść
w panierce politycznego bełkotu

Nie pada śnieg
ale wieje chłodem
domofony i płoty
za którymi odizolowali się
na święta ludzie...

Kiedyś czuwał
nad nami Bóg
czy aniołowie
a teraz nadzorować będzie Musk
rozpościerający satelity
nad ludzką głową

To ten miliarder
policzy każdy nasz krok
i włosy na głowie
będzie nas widział
jak Bóg
skrytych w najgłębszym dole

A gdy podskoczy lud
by mieć czegoś więcej
wyświetli na niebie cud
by tłum popadł w drżenie

Kto ma technologię
ten ma władzę
człowiek będzie numerem
w nowym ładzie...

Skrzyżowanie
na ulicy kłoda
z ludzkiej
sponiewieranej tkanki
automobil
wbity w krawężnik kołami
zamilkł

- Wypadek - lament -

Zbierają się ludzie [...]

W nocy spadł śnieg
w mroźnym wietrze latarnia miejska
trzęsie się z zimna
z nosa sopel jej zwisa...

Miejski basen
brońmy się przed grzybicą stóp
nawołują reklamowe komunikaty

Starszy mężczyzna
z obślizgłym bębnem
nad prokreacyjnymi narządami
pokazuje ludności dobrobyt
jaki - po upadku komuny - przypadł
mu w udziale

Mój znajomy atakuje
pływalnię miejską
za rzekomy brak chloru
ale jedno jest pewne
woda jak kryształ
i sam prezydent
zamoczył tu stopy...

Za zasłoną noc
zaciąga się papierosem
dym popija kawą
nad pożółkłą książką kipi

Czerwony i przybrudzony
obłok ciszy
przepływa między
światłami latarni

Miejska cisza
zwiastuje niepewność sytuacji
popiół spadł i jak Hiob
w popielniczce
błądzi mucha zaspana

Stół wyobraźni
nie ma granic.