W lewej ręce
kubek z kawą
w prawej ciasto

Rozpoczyna się dzień
dłonią przetarta
mokra poranna twarz
milczy na tle
wzburzonego nieba

W nocy przechodził huragan
wyrywając dębowe zęby
z dziąseł miejskich plantów
przysiadł pod murem
zapalił papierosa
i zmęczony przysnął

W umyśle sen
płochliwy jak zając
budził się zlękniony w posłaniu
konary drzew
gwizdały na palcach
w ustnej jamie wiatru...

Kot przychodzi
pomruczeć mi bajkę
do ucha

W muszlach nocy
szumią gwiazdy
galaktyki ogonami kręcą
mleczne drogi dolane do kawy
wirują

Zanim rolety
jak czerń zapadną
pojawia się cisza
oklejona płatkami snu

Na trzepaku wisi stary dywan
z rany wystaje mu sznur...

Przy cmentarzu
unosi się dym
papierosów i żalu

Kartoflana twarz sprzedawcy
jak astra w słońcu rumiana

Trzęsie się osłona
z ocynkowanej blachy
tu starszy pan pod bramą
na patyk nawija cukrową watę [...]

Tarka przerysowała
charakter nieba
milczą sine bryły rozdarte
przez rozkołysane drzewa

Jak przecięty kabel
rzuca się jaskrawa wstęga
w klawiaturze kałuży
na której wiatr gra
palcami istnienia

Rozdarty sęk okiem kremowym
spogląda zza węgła
w remoncie domu...

Jego syn marnotrawi majątek
sprzedał na wódkę
zmarłej mamy obrączkę
wyniósł szpulowy magnetofon
i taśmy ze Skaldami
wszystko wymienił na wódkę
na rogu Garncarskiej i Gdańskiej

Ojciec bluźni "idź szmaciarzu"
i przeciąga dłonią tłuste włosy
zakola i siwizna mówią wszystko
o jego smutnym losie

Z tego co widzę
to syn pijany
na ganku klatki schodowej
oddaje mocz
sąsiadka trzyma butelkę
niebawem dopadnie ich mrok...

15 11 2021

Piegów dostał las
przez sito kobieta mąkę trzęsie
chusta jej na oczy mdłym
obłokiem spływa

Jestem świata przestworzem
pełnym zmęczenia w skrzydłach snu

W dali ciemny grymas
zakolami błądzi
gwiazd oczy w niej pikują
przekornie
a pejzaż śnieżyca chłosta
na pręgierzu mrozu
i w bryłę lodu wbita kłoda
sterczy nad wodą

Zardzewiała huśta się podkowa...

Moja żonka przysnęła
w pociągu

Nerw jej po ręce
nie chodzi
ani żadne plany

Bóg pewnie lepi ciastka
w jej głowie
modlitwy motkiem wełny
bez granic [...]

Brzytwą szaleńca
odcięte od zieleni popiele

Gdzieś sporadycznie pieprzyk
i brodawka wzniesienia
sterczy

Niedopowiedzenia mgła
grafitem smugi poranka
i sutek cierpki słońca
daje życie ostatnim kwiatom

Do kielichów pragnienia
którym usta otwiera milczenie
spluwa rosą czas
nieujarzmiony
od stworzenia...

Zapadła cisza
wymuszony oblubieniec narodu
zza ciemnych szyb
ogłosił lęk

Obecnie
po czterdziestu latach
zbudowali McDonalds'a
nie wiem
czy poświęcił go ksiądz
ale na otwarciu był prezydent miasta

Więcej nic się nie zmieniło
cisza nastała straszna
ludzie chodzą zaszczuci
a od śmierci chroni ich
na twarzy szmaciana maska

Czterdzieści lat temu
jest jak jest
kot załatwił potrzebę
na szczęście jadło jest...

Pali się pali się
park w Cieplicach

pali się pali
park zdrojowy

nie można go ugasić
niech go jasna cholera

opalił się spalił
park kuracjuszom

pali się pali się
cerkiew i kościół

gaszą go gaszą
chorzy kuracjusze
przyglądają się
strażacy przez pół świata...

A nocą
w dwie fale
morza powracały
pod stopy domu
wysoko na górze
oparte

wiatr zmarniał
tą nagłą
wirem
posłaną

Kolumny w dłonie
niebem przemodlone
i tylko dane
tylekroć co zabrane...

Na trzepaku dziecko
przelewa krew do głowy
z haczykowatych nóg

Kloszem nakryła ją
plisowana sukienka
kremowe rajtuzy
jak zawiłość snu

Rączkami drapie
zadeptaną ziemię
i śmieje się zwariowany świat

Kolega z patykiem
i gumą na zębie
wytwarza balona
wielkiego jak świat...

Drzwi z czterema klamkami
wchodzimy i wychodzimy
osobno

Zbrodnia miłości
zabici i zdezynfekowani
z butelką żalu
w barku
na jeszcze gorsze czasy

Melodie szczeka podwórze
psem o żelaznych szczękach
zza śmietników wygląda lęk
i rozdeptuje skręta