marka

Nie wysypuję do śmietnika
popiołu
po wczorajszym dniu
nie mam pieca
ale wynoszę worki foliowe
butelki
odpady organiczne
twoje podpaski

W czynszu
płacimy za wywóz śmieci
naszych uczuć
cichych dni
splunięć

Szkoda
ale nie można wynieść
wisielczej atmosfery
żałuję
wybrałem z kuwety
kocie odchody
i już nawet nie protestuję..

Tyle skrawków papieru
w pamięci
tyle milczenia
obłok roztarty po niebie
westchnieniem
a pod nogami
niecierpliwa ziemia

Tak jej na imię
Tęsknota
[...]

Mam nadzieję że uchroniłem cię
przed światem złym
tęsknoto
gdy w grubych
nieczułych murach
z lamperią niechlujną
szłaś
w półśnie
zobojętniała

Pamiętam
jak rysował się w tobie uśmiech
i spokój

Słowa i dłonie
chowaliśmy przed światem
i był tylko milczący prostokąt
duszny
nakryty ceratą pod łokciami

Już nie suszymy
na zimę lipy
w letni wieczór
pachnący spokojem

Teraz
na wszystko są syntetyczne
tabletki
syropy barwne jak tęcza
lepkie i słodkie

Pamiętam jak z mamą
w płóciennej torbie
nieśliśmy kwiaty lipy
znad rzeki
zawiłej w błękicie nieba.

Świece ściekają woskiem
po bladych ramionach ciszy
w pokoju
pomalowanym nostalgią
przed akwarelą samotności

Od tygodnia
nie myła głowy
i w łące tłustych traw
obumierają świerszcze
porzucające [...]

Tak budzi się lęk
w drgających
piorunochronach
napiętych
jak struny głosowe topielca

Noc
rozdarta ostrzem księżyca
pędząca tabunami chmur
skłębionych w kropidło egzorcysty
opętanego demonem

Uczepione balkonowego
wieszaka na pranie
fikołki kręcą klamerki
kolorowe jak mania
w lejcach
dwa płowiejące konie
ulatują mglistymi grzywami w niebo
jak srebrzysty pełni oddech
plączą się zapomniane sny
w grafitowych krzewach
rozwydrzonej podmiejskiej łąki...

Ewa twarz
abstrakcyjnie ma
pomalowaną
zbyt śmiało szminką
i tęczowymi snami

Poprosiła mnie o dwa złote
bo brakło jej
do wina
by zatęchłą rozpacz zapić

Przed galerią handlową
jest inny świat
tu ludzie wynoszą torby
ze szczęściem na twarzy
siłę daje im markowa odzież
i metki z wysokimi cenami.

Więdniemy na tapczanie
jak tulipany oblizujące
spieczone usta flakonu
w kolorze niebieskim

Próbujemy namaścić nasze
potrzeby kulinarne
seksualne
i rekreacyjne
serialami bez końca

Tak naprawdę to wielkie nic
plącze się między nogami
i twoje uchylone drzwi
ze śluzem
na klamce
wytartych wspomnieniami...

W twarzy tego człowieka
już nie ma nic
tylko samotny nerw
na skroni rozedrgany
nadając SOS tańczy

Ten człowiek był kiedyś normalnym
obywatelem z jajecznicą na śniadanie
usmażoną na łonie kochanki

Później się z nią ożenił [...]

Bóg siedzi
w fotelu wytwornie bujanym
pije kawę
je muffinki
w półmroku pokoju
wiją się sny jak padalce

Wytarta podłoga w pokoju
stolik ściekający obrusem w kwiaty
chrypiące radio
a w nim
o miłości audycja
ktoś płacząc się żali

Jan Kowalski
nie potrafi się modlić
tkwiąc w kryzysie
pijąc piwo z wgniecionej puszki
przelane do szklaki
nie nawiązuje kontaktu z nikim
żyjąc na skraju jaźni...

Gliniany kubeczek po kawie
ze łzą na dnie
otulony tęsknotą

brąz oczu po policzku spływa...

Wiśnie w twoich oczach
rozkosznie
likierem pływają
zabarwione pożądaniem

Malowane w tobie rozkosze
zasnute halką
gnieżdżą się w pępku
ustami otwartymi
ze zdziwienia

Świat przestał działać
jak zużyta bateria
i leżymy osowiali
pod nożem istnienia.

Przez ulicę miałem
poniemiecki cmentarz
na którym rosły lipy
z miodowymi kwiatami
i długimi korzeniami
zanurzonymi w ziemi
bawiły się ludzkimi szczątkami

Kiedyś takie drzewo
wywlokło na powierzchnię ziemi
trumnę [...]