Mój dziwny świat
ze szklanką po piwie
osą tańczącą ze światłem
na szybie

Obłokiem biegnącym
po niebie kontrastowym
kotem wrysowanym
w ścianą starego domu

Jeszcze jest kilka westchnień
i wzruszeń nad liściem dębowym
krawężnik ze zwichniętą ręką
nogami przechodniów zmęczony

Mój dziwny świat
koszulę wywiesza na sznurku
sadza zagryza błękit
a szczur zwiedza podwórko...

marka

Na stoisku rybnym
w hipermarkecie
drugie życie ma łosoś
a makrela trzecie

Lód zmyje mech
a reklama pomoże
świateł kolorowy blask
zachęci żołądek

O świeżość naiwnie pytają
prawdy nie poznają
sprzedawca zapewnia
a ryby znikają...

Ps.
Nadpsute oczko
karpie puszczają.

(Z życia wyrwane)

Marka

Oddycham
tak często bez ciebie
chyba zawsze
leżąc w kolanach nocy
nie mogę ułożyć się
zasnąć

porcelana
stłuczona

zbyt tania
żeby posklejać
okruchy

skąd wiem...
- zapytasz -
nie wiem...
- odpowiem -

mam smutne oczy
zniszczone dłonie...

Marka

Ociera znój
z czoła szorstkiego
dzieci żywi rentą starego

Została sama
żal w udach dusi
klnie na los złudny
choć żyć już nie musi

Ten klient jest trzeci
los ją zadręczy
na imię ma Madonna
na chłopie w "okrak" klęczy.

(okrak = okrakiem)

Marka

Jeszcze nie przestaliśmy pracować
jak młode wino
a już nam dojrzeć nie dają
porozpychać się słabymi łokciami
w butelkach świtu

Nasze istnienie w galonie
białym sklepieniem
drzemie
nakryte brązowym durszlakiem
niekiedy na wątłych nogach staje
ktoś mógłby nas okrzyknąć szarlatanami
z dzielnicy eksperymentalnej
a jednak
wypiją nas
cedząc przez zęby spróchniałe
wyplują
odbiją oddech
będą skacowani
sumieniem zadeptanym...

marka

O świcie miasto tli się
resztkami świateł przedmieścia
idę z aparatem
wpatrzony w kontury fabryk
sylwetki ciał ludzkich
przez noc pozbawionych ostrości

Potyka się lekko zawiana
kobieta z butelką rozpaczy
śmietnik ptakami oddycha
tu życie ma gniazdo [...]

Wielki łosoś
trafi do brzucha
ociężałej emerytki
w pancernych okularach

"Pan niech mi go z lodu wyczyści"

Zażądała
poprawiła moherowy beret
i modnie torebką pomachała

W domu nastąpi
rybna orgia
z udziałem syna szpetnego
kot nażre się i zatka
z patelni swąd
wypełni budynek spółdzielczy...

marka

Tarzam się jak parchaty pies
w brunatnej padlinie jesieni
ocierając z czoła
cienie drzew
wyprężam serce kulawe
w słońcu stłuczone paznokcie zanurzam
grzeję twarz bladą
i oczy mrużę

bukowych liści bezdech
wilgoć gruźliczą wytwarza
i chłodzi zagrzybiały grzbiet
muchomor i wszelka zaraza

trzymam się jakoś
za uchem drapiąc
na przekór życiu
wystawiam jęzor po pracy spocony
a później otwieram najtańsze piwo...

(I patrzę w twe oczy
znudzony krzywo)

marka

Baczność!
przewody sieci trakcyjnej
są pod napięciem
dobrze wiesz
grozi śmiercią dotknięcie
jednak tańczysz na pięcie
brudna od słońca upadku
w sukience czerwonej
przymrozkiem wypranej
przebitej brodawką
[...]

Powodzianom się
nie powodzi

Starzec odpłynął
na starym tapczanie
w ponurym obłoku
nabrzmiałej Kwisy

Będą samobójstwa
na tle gobelinu samotności
wściekły portret świętego [...]

Chińscy specjaliści
opracowali mapę Słońca
nanieśli plamy
i bieguny gorąca

Anielski szept skrzydeł
naukowo rozwiali jak śmieć
w mundury mądrości odziani
oswoili śmierć

Chińscy uczeni na krzywą gębę
będą ujarzmiać
ogromną energię

Jeszcze nie wiemy
co z tego wyniknie
ale....
świat cały nakryli
tandetnym nocnikiem...

marka

Kasztany
spadają z drzew
wprawione w rezonans
boso biegną
alejką parku

Rozpięte na niebie
stado wron
pulsuje krzykiem
nad parkiem
skropionym deszczem

(po co komu teatr
kiedy życie barwniejsze)

Marka

Uganiamy się
za cieniami ptaków
na dnie zbiornika poflotacyjnego

Popękany muł
suchym oddechem
wyciąga błękit z nieba
nasze marzenia
wyrastają krzywymi brzózkami
usychającymi na wietrze

Jest litość
i wzbiera w nas ból istnienia
nieuchwytne graficzne znaki
stały się aktem
zapomnienia.

marka
(w przestrzeniach)