marka

W zaparowanym autobusie
przerażone karpie
chłepcą powietrze

Miasto po szybach
maże latarni palcem
smugi mienią się
perłowymi reklamami

Niekiedy ryby milkną i poruszają ogonami
płyną w miejskim
zimnym stawie
tu czują się bezpiecznie
ale mogą dostać łyżką w łeb
jeszcze przed świętami

Na wyświetlaczu napis

Zostało dziewięć dni
do końca roku...

Mój znajomy z czwórkę dzieci
nosił smutną twarz
spoglądał w pustą lodówkę
w której drżała rozpacz

Wreszcie niebo pojaśniało
wbito biedzie w plecy nóż
podskoczyły słodka dzieci
Rysiek dostał pięćset plus

Buty kupił dzieciom
i cukierki w czekoladzie
a do tego pierwszy raz
pojechali na wakacje

Już nie chodzi do opieki
bo ma grosza jak cholera
żona znowu jak ten pączek
w ciążę zaszła z tego szczęścia...

Aleksandra Kołłontaj
głosiła ewangelię wolnej miłości
"W nowej moralności o klasie robotniczej"
samcom dawała samice
kobiety mogły rodzić i usuwać dzieci
i oddawać namiętności jak leci

Jednak wyrwanie kobiet
z seksualnej pańszczyzny
przyniosło zgryzoty i blizny

W 1918 roku uchwalono dekret
o " upowszechnieniu panienek i pań"
a talon na ich użytkowanie
mógł otrzymać każdy drań

Dzieci rodzone seriami
były własnością narodu
który miał krzewić komunizm
w najdalszych częściach zachodu...

Jest taki czajnik
w którym gotuję
wodę na kawę

Niekiedy wrzątkiem
zalewam otwartą trumnę
i patrzę jak unoszą się w niej
różowe nagie zwłoki

Metaliczny kształt
pochlapany tłuszczem
na lśniącej kuchni gazowej
z błękitnymi jęzorami ognia
wydycha parę

Wszystko to ma miejsce
w małej kuchni
gdzie robię
poobiednią kawę...

Bronek dużo pił od rana
i jak na złość
wątroba mu wysiadła

Pamiętam go na klatce schodowej
jak z butelką wina
dumnie unosił głowę
i śmiał się ze starych bab
które psuły mu widok na piękny świat

Któregoś dnia dostał ataku
i przestrzegał go lekarz w szpitalu
uznał go Bronek za fiksata
i nasiąkł jak szmata wisząca na haku

Wczoraj pochowała go rodzina
koledzy od butelki nieśli kwiaty
Bronek odleciał jak kosmita
z butelką poznaje inne światy.

Jest taki kant
wystający piętą z nieba
to otyły święty
zbyt dużo jadł
i zapadł się na błękitnych chodnikach

Starsza kobieta
ze znacznym zezem
przestała się modlić
po mszy w kościele
i zdegustowana poranną mową
powiesiła się na różańcu
za nogę
w dół głową

Jest w cieniu lipy
mała kapliczka
tam stoi wiecznie
zmartwiona Maryja
jeżeli jesteś porządny gość
na tacę rzuć stówę
a ulży cie los...

Wydrapałaś we mnie nów
i jak rogal
kołyszę się sennie
w fotelu bujanym

Zlizałem kolor z jesieni
wczorajszym zdjęciem tak szarym
jak chrystusowy gwóźdź
powleczony rozpaczą

Przestaliśmy spotykać się
spojrzeniami
i tylko ta dzicz
w obrazie
porzuconego cmentarza
z pulchną rewolucyjną gwiazdą
czerwoną
zamiast nadziei zmartwychwstania...

Na stole leży miś
z zapuszczoną brodą

Uszatku, może poszedłbyś do fryzjera?
życzliwie proponuję
ale on zapala papierosa
siada w fotelu i oponuje

"Chyba Bóg cię opuścił, jasna cholera!"
Odzywa się zuchwale a po czasie dodaje
"Co z ciebie za przyjaciel-?- że flachy
nie postawi na przywitanie
pornosów kolekcji na półce nie ma
ani bitej śmietany do statystycznego chleba

Na tapczanie siedzi miś
z założoną na nogę nogą
siedzi i patrzy w sufit z wielką trwogą...

Ulica pusta
odbija się w niej
metaliczny oddech nieba

Mimo
że nie ma słońca
między samochodami
wije się jaskrawa wstęga

Na szybie deszcz
a w każdej kropli
oszalał świat
do góry nogami
jak w soczewkach

Ścianę sąsiedniego bloku
pokryli blachą
też w kolorze nieba
jeszcze ruda czapa drzewa
na tle sosnowego lasu
splunięta na horyzoncie
od niechcenia...

Taki świt
dostaje się nie często
z tą drogą szaloną
wstającą we mgle pijaną
w plisowanej spódnicy
na krzywych nogach

Welon z siwego pejzażu
tańczy przed słońcem
wschodzącym leniwie
oddechem
ujadający pies w mroźne powietrze

Jest taki obraz
siny na ścianie
w starej chacie
a w ramie zamknięta
święta rodzina
z miską chipsów
przed telewizorem
ze zgrzewką piwa...

Zacięła mi się wrażliwość
w porcie
gdy głuchy syreny dźwięk
w słoiku pejzażu
ugrzązł tępo

Jeszcze pobiegła bez łba kura
i uderzyła o stare drzwi komórki
to my
z garbem wyroków bożych
pełnych miłości i krwi
nie wiemy czy się modlić

Spocone w pościeli
tracą ostrość sny
choć jeszcze poprzednie
nie wybielone w praniu
gdzie na poduszce nasze łzy
i szare słowa
w kubkach po kawie...

Plomby na licznikach wody
na kaloryferze
plomby na gazomierzu
już nikt nikomu nie wierzy

Mój kolego
jadąc w delegację
zaplombował żonę
chyba stracił do niej zaufanie
a ona śledzi jego randkowy profil
bo łaszą się do niego flądry

Rządu już nikt nie plombuje
nie ma sensu
to czysta abstrakcja
czujemy się oszukani
z ciężarem braku zaufania...

Lubię się w tobie błąkać
jak w jesiennym pejzażu przedmieścia
ze starą torbą na ramieniu od mamy
i notatnikiem z ukraińskiego stoiska

Gdy w rudym płaszczu
idziesz zziębnięta
i niesiesz bukiet klonowych liści
to patrzę na ciebie
a ty uśmiechnięta
obracasz się zwinnie
w barwnej jesieni

Życie przechadza się w kapciach
lub w butach
i niesie w pamięci dzieciństwa ślad
jak szło się do sklepu
po ciągnące krówki
w upalny poranek wlany do miasta...

Podła kamienica
z człowiekiem w oknie
jego sylwetka woła

"Pomóż
jestem samotny
od razu ci zapłacę
wczoraj dostałem rentę
pomóż
jestem samotny"
[...]

W porzuconym samochodzie
mieszka bezdomny człowiek
samotny
bez łez w oczach

Milczy

Gdy go mijam
leży jak parówka z hot doga
w kurtce czerwonej jak ketchup
[...]