marka

Już nie pojawiają się w wywoływaczu
czaro-białe twarze
pełne skupienia
lub uśmiechu
w czerwonym świetle zdarzeń

Płukane w wodzie i utrwalane
marzeniami
spokojnym spojrzeniem
bez współczesnego makijażu
rozmazanego półcienia palcem

Ostatnio zdjęcia wypływają z drukarek
wielkich maszyn
kolorowe jak reklamy

Teraz robi się miliony zdjęć
ale nie patrzy na nie
z docenianiem...

Ta kobieta nie może dojeść pizzy
a ten mężczyzna
liczy na to
że ją zostawi
i opaleniznę ściera
spękaną ręką z twarzy
oblizując przy tym usta
językiem marzeń

Ten człowiek jest biedny
jak uszkodzony tramwaj [...]

Podwórze
jak trup rozdziawia
malowane usta

Widziane z góry
powściągliwie milczy
zadeptanym trawnikiem
przez który
przerzucono trap
niechlujnego pośpiechu
[...]

Poeci mają serca z pumeksu
którym starsze kobiety
ścierają zrogowaciałe pięty mężów
moczone w słonej wodzie na dobranoc

Wczoraj mężczyzna jęczący w kokonie bólu
płacąc za bułkę przy kasie łzami
jęczał wymiotując rzeczywistością
na język miłości ekspedientki

Porzuciwszy obraz jechałem autobusem
przez miasto nocą nabrzmiałe
wśród świateł
w deszczowym obrazie rozlanych
jadłem czekoladowego batona
patrząc dali w twarz zobojętniałą.

Zanikają ptaki
w popielatym zamyśleniu nieba
płowieje brąz twoich oczu
przetarty nieśmiało dłonią
zroszoną łzami

Tęsknota
jak ścieżka zimową porą
wśród pól
rozwartych
zaścielonych suchym oddechem traw
niewinnością białą

Niczego nie możemy zrobić
siedząc przy stoliku w kawiarni
patrząc jak czas
wylizuje ze spodka bitą śmietanę
po każdym uśmiechu
srebrzącym się na nadgarstku...

Co zrobię
gdy odjadą już
wszystkie pociągi
ze starego brukowanego peronu
na stacji ozdobionej chryzantemami
wspomnień

Ta ławka
na której nikt
nie przysiądzie
ta cisza wiklinowa
w której drżącymi rękami
wyplatamy koszyczki tęsknoty
schnące w południu bursztynowym

Wyludniony dworzec
to ludzka wrażliwość
rozdarta na dwie połowy
rdzą pokryte szyny
i światło na semaforze
czerwone...

25 lub 26.11. 2019 t

Pomóc ci
udźwignąć
piątą symfonię Szostakowicza
?
Na polu sierp w ręce
spieczonej brunatnej baśni
stary dom
który omijają ludzie
z duszą zapadającą się do wnętrza
zmurszałej wyobraźni

Nie dam rady
przełożyć tego na wiersze
wypowiedziane
zmartwionym językiem
na klęczkach

Byli starcy
i zapadł się świat
senny
w błocie przejęcia...

Przychodzi czas
że siadasz nad pustą kartką
z której poderwały się ptaki
i uleciały w błękit nieba
zostawiając po sobie
zimowy pejzaż pól po roztopach
z chaotycznie porozrzucanymi wierzbami

Graficzne uczuć ślady
na śniegu szarym
od sadzy
a za plecami kamienica
szczerzy zęby
nie myte od dekady

Czas przestaje cokolwiek znaczyć
gdy przysiadasz samotnie
między tłumami
miłość jest jak cukrowa wata
klejąca się do ust nieśmiało...

Małpkę akrobatkę wychylił
pospiesznie w bramie
a później bez ładu szedł
drapiąc się między pośladkami

Kamienica tłusta
od brudu i smutku
ale nad wyraz spokojna
spoglądała na niego
żółtej lampy okiem
przerażona na bruk [...]

Nic tak nie milczy
jak wyprane
schnące prześcieradła
w ostatni jesienny dzień
posklejany westchnieniem
babiego lata

Wystarczy stanąć
przed podwórkowym sznurem
jak przed białym ekranem
a wycieknie wyobraźnia [...]

W ogrodzie pada
po ramionach drzew
niebo
spływa wielkimi kroplami...

Zdarzył się cud
Edek
przestał pić
gdy objawił się mu święty
a miał on w oczach ból
pełnego agresji przedmieścia

Edek jak zdjęty z krzyża padł
na rozjeżdżoną ziemię
na wardze ma oparzenia ślad
po papierosie
palonym z przejęciem

Matce powiedział
że zostanie świętym
a ojcu stłukł butelkę z winem
teraz na mitingach jest liderem
i potępia bezgraniczne picie

Stał się człowiekiem szanowanym
terapeuta wita się z nim
jak z równym sobie
a na pikniku pije pepsi
potępiając cherry-colę..

To nie Bóg
na wysokościach
a w żółtym kasku robotnik
spogląda przez szczelinę w niebie
z gotowym do działania młotkiem

A pan tak
wpatrzony w niego
z przejęciem na czole
proszę się nie bać
nie spadnie
uderzając głową
o brązową poręcz

Los emeryta to miska
po barszczu czerwonym
i wymięta serwetka
ze startą szminką z ust Madonny...

Jest na tym dworcu bar
wypełniony kaszlem
półsennymi sylwetkami
w których rozwydrzone charaktery
targają emocje za włosy

Jedynie emotikon
ma radość
wpisaną w okrąg
i serwetki
na stolikach [...]