leczyła się na smutek, wciąż tęskniąc za czymś w rodzaju miłości..

..nie po raz pierwszy dzieliła z nim ławkę jej ulubioną porą.. noc. uwielbiała tę ciemność, w której wszyscy zdawali się być równi i pozbawieni głupiej przewagi. zawsze myślała o tych kilku chwilach, kiedy ukradnie go światu i nakarmi zgłodniałe serce. kochała go tak od dawna. po kryjomu, nocą, gdy gesty i światło w oczach stawały się mniej widzialne..

Tyle razy mówiłam Ci: "tus ojos son como el cielo", bo wiem że Ty nie rozumiesz, że to mówię o tym jak mnie zachwyciły Twoje oczy, ich błękit..

dziś znów mnie szczęście od środka łaskocze, znów dzięki Tobie..

Ciesz się przyjacielu, póki wciąż masz coś za czym tęsknisz...