noc była sztuczna
segregowaliśmy nasze biodegradowalne sny
do plastikowych worków
puszki po piwie
to inny temat

wprawdzie rano zakwitły kwiaty
w skróconej wersji poranka
pojawił się prawdziwy kot
w niedomalowanych butach

dogniatał puszki po light coli

może mnie skuszą Robin Hooda
ścieżki
pod liściem mokrego dębu
retrospekcja zwiewnego kaptura
i wers w napiętej cięciwie

w nieistniejącym czasie
mała chwila
na słowo ugodzone słowem

w nawias wplątana ciemność
i myśli zranione
strzałą zbłąkaną
kolejnego wiersza

za przecinkiem kołyszą się słowa
koniec i kropka
dalej jest las świeży
wczoraj malowany

po srebrnej stronie brzegu
niedokończone rozmowy
i fragment pobliskiej wioski

w cieple znoszonej fufajki
rozbudzona przestrzeń
szczęście zawisło na podkowie
galopującego czasu

kiedy układasz poranek
między mną a tobą
przytula się ciepła kawa
ucho do ucha
z uśmiechem filiżanki

w puzzlach horyzontu
brakuje kilku wierzb
brzegu Narwi
i kawałka studni

mgła owija klonowe okna
w promieniach słońca
dwa żubry przysiadły na parapecie

wyciskam cytrynę
między mną a zachodzącym słońcem
jest ten atlantycki

fal
start
wynurzają się LED-y
neony z piasku
i drinki z ziarenkami plaży

rozwibrowana palma
przepycha się w tłumie

tak to było wczoraj
mała naftowa lampka
i kolacja po zęby
wielki wóz
szwagier twierdził że Audi
to jedyna konstelacja jaką zna

potem ktoś ululał gwiazdy
syte niebo
sypało spaghetti

kolejny toast
ulokowaliśmy na wysoki procent
wino zmieniło kolor

co któryś świt uaktualniam się
w lichym śnie zginęły ostatnie dinozaury
stoję w ciele mojego poranka
otwarty na oścież

w głębi nieba pod farbą
kolejny poniedziałek

dokupię jeszcze chwilę
wystarczy siąść nad
świeżo namalowanym brzegiem

w oddali tli się morze
pierwsze opuncje zrywam
za kwadrans
wtedy dojrzewa niebo

nagie słowa wędrują po plaży
slow down
na mojej łysej głowie
marzenia szarpią się za włosy

każdej nocy
w naszych snach pada śnieg
między słowami
błyszczą kolejne gwiazdy

teraz huśtamy się w blasku księżyca
między turczyńskim lasem
a pełnią pustego peronu

gdzieś w bieli poranka
przybędzie pierwszy pociąg
jak zawsze spóźniony o jeden wiersz

Boże Narodzenie
stąpa po niebie pełnym gwiazd
ta jedyna przybędzie jutro

zanim pojawi się słowo
w nierozbudzonej ciszy nocy
przytulimy świat na nowo

nie pytaj o przestrzeń
w kruchym istnieniu
wystarczy wszystkim

Zdrowych, pełnych miłości i radości świąt Bożego Narodzenia
oraz bliskości wszystkich, których kochacie.

gdyby pragnienia zrodzone nocą
mieściły się w kołysce dnia
powstrzymałbym oddech

i zanurzony na chwilę
w ustach oceanu
szukał tej jedynej kropli

w której pozwoliłbym ci dojrzeć
to co niepoczęte

gdzieś jest kolejne niebo
pierwsza i ostatnia gwiazda
na progu istnienia

w ciemności nierozplątanych snów
koty zlizały dzieciństwo

zostały mleczne fotografie
posiwiałe dni
i zmarszczki
nieprzespanych nocy

udostępniłem się w innym kolorze
za horyzontem
na portalu nocy
szczekają bezpańskie psy

jeszcze nie wystygły słowa
czytam w snach
spóźnione esemesy
od nikogo

staromodne życzenia upycham do butelki
w morzu iluzji
wędruję brzegiem
falujących wierszy

są wiersze uczepione do choinki
zatrzymaj mnie jeszcze
wczoraj czytaliśmy na lesnej polanie
dziś w pośpiesznym do Krakowa

potem był pusty peron
i czerwona czapka
nie pasujemy do nikogo
nawet w dobranych słowach

miasto kwitnie śniegiem
na białych ulicach
marzną kartki niezapisane
i wersy do nieba przytulone

w naszym śnie mruczą koty
mędrcy siedzą między wersami
matki tulą dzieci
do snu

zaraz będzie północ
ten z Bielska do Gdyni pojechał w drugą stronę
samotni podróżują w ostatnim wagonie
czytają porzucone książki

noc jest na sprzedaż
z torbą pełną gwiazd
i sentymentalnych wspomnień
w staroświeckiej sypialni
jak mówisz